Nils is geboren!

Op vrijdag 26 december 2008, om 16:55 is Nils geboren!!!




We hebben dus uiteindelijk toch nog een kerstkindje gekregen. De hele bevalling is een kerstbevalling geweest, die begon met het breken van de vliezen van Eefje op eerste kerstdag om 17:00 uur. Het is hier gebruikelijk om in het ziekenhuis te bevallen, dus na het breken van de vliezen namen we contact op met de bevallingsafdeling van het ziekenhuis. Zij vertelden ons dat we voor controle langs moesten komen. Ze zouden de gezondheid van de baby controleren, en als dat in orde was konden we weer naar huis. De ouders van Eefje zijn nu op bezoek, dus na de controle (rond 8 uur 's avonds) redenen we inderdaad weer met Eefje, mij en opa in spé weer terug naar huis. Eenmaal thuisgekomen werden de weeën vrij snel regelmatig, en we waren rond middernacht weer terug in het ziekenhuis voor de daadwerkelijk bevalling.
In de nacht die daarop volgde zette de bevalling maar moeizaam door. Met het aantreden van de nieuwe lichting verloskundigen, rond het aanbreken van de ochtend, was de ontsluiting nog niet groot genoeg en werd het tijd om de bevalling een handje te helpen. Hiervoor kreeg Eefje weeënopwekkers en daarnaast een ruggenprik tegen de pijn. De tweede lichting verloskundigen waren erg fijne mensen, en hoewel de ontsluiting nog steeds langzaam vorderde waren we wel in rustiger vaarwater terechtgekomen. Om 14:30 moesten we afscheid nemen van deze verloskundigen, en nam de laatste ploeg het over. Met deze laatste ploeg zou Nils geboren worden. Na dik 2 uur zware arbeid door Eefje, en een hoop steun door mij werd hij dan eindelijk geboren.
Na de geboorte bleef Nils nog ongeveer een uur bij Eefje liggen, voordat hij gemeten en gewogen werd. Dat was eigenlijk wel heel fijn, want op deze manier konden zowel moeder als kind even bijkomen. Voor de mensen die van dit soort cijfertjes houden, zijn hier de gegevens. Nils was bij zijn geboorte 3840 g zwaar en 51 cm lang.

Vertaling: "Gefeliciteerd met een mooie jongen. Geboren op 2008-12-26 om 1655 uur. Gewicht 3840 g, lengte 51 cm. Succes!"

De verlossingskamer was nog tot vier uur na de geboorte voor ons gereserveerd. In die tijd hebben we onze familie gebeld, en een paar dozijn smsjes gestuurd. Een grappig detail, een tijdje na de geboorte kregen we een dienblad met daarop wat drankjes, wat boterhammetjes en een Zweeds vlaggetje!


Rond die tijd bleek ook dat Eefje wat koorts had. Hierdoor moest Eefje de nacht ter observatie in het ziekenhuis doorbrengen, en duurde het een hele nacht voor ik weer met mijn familietje verenigd werd...

Vandaag (de dag na de bevalling) is Eefje alweer op de been, en alhoewel ze erg moe is, valt het gelukkig mee met de pijn. We blijven de komende vier dagen in het patiënt hotel (dat is gebruikelijk hier) en we hebben al bezoek gehad van de kersverse opa en oma Jansen.

Feestdagen

December is een feestmaand, zeker als je alle Nederlandse en Zweedse feestdagen combineert. En niet te vergeten Eefje d'r verjaardag natuurlijk. Één van de feestdagen die we in Nederland niet echt vieren, maar hier in Zweden wel is Lucia. Voor zover ik het goed heb begrepen is Lucia van oorsprong Italiaanse heilige. En is het feest een soort lichtfeest. Normaal gesproken wordt een schone blonde uitgedost met een hoop kaarsen op haar hoofd en een lang wit gewaad. Maar, net als met iedere traditie wordt ook met Lucia de draak gestoken. Op mijn laboratorium is het bijvoorbeeld gebruikelijk om een man tot Lucia te bombarderen. Dit jaar was het mijn beurt, maar dat heb ik op slinkse wijze weet te ontlopen...
Verder is een goede vriendin van ons lid van een duikclub, en zij hadden een tijdje terug een jaarlijkse Luciaduik. De foto spreekt voor zich zou ik zeggen:

"Lucia" in het ijskoude meertje vlakbij ons huis

Eefje en Linda

De feestdagen die nu voor de deur staan zijn natuurlijk de kerstdagen. Kerstavond (de avond van de 24e) is hier in Zweden het grootst, de kerstdag zelf is niet echt groot en aan tweede kerstdag wordt al helemaal niet gedaan. Op kerstavond is het de bedoeling om uitgebreid te dineren met de familie, en er worden natuurlijk ook cadeaus uitgewisseld. Deze kerst cadeaus zijn erg belangrijk, en daarom ook aanleiding voor stress. Ik heb een aantal van mijn collega's steen en been horen klagen over het regelen van de 'julklappar' zoals ze hier genoemd wordt.

Met de kerstdagen blijven wij in Zweden maar, we zullen niet alleen zijn. De ouders van Eefje konden zich niet inhouden en besloten op het laatste moment toch alsnog langs te komen.

Nog even een "schokkend" nieuwtje. vorige week was er een aardbeving in Zuid Zweden met een kracht van 4.7 op de schaal van Richter. De beving was 's ochtends, en omdat we niet vast slapen tegenwoordig heb ik de beving helemaal bewust meegemaakt. Eefje daarentegen was nog niet helemaal wakker en had de volgende grappige uitspraak: "o, niets aan de hand dat is gewoon de bovenbuurman die rondjes aan het rennen is."

Als laatste, als een soort kerstcadeautjes van ons aan jullie een mooie foto van een zonsondergang achter ons huis.



Fijne kerst!

Ronald en Eefje

Werkpraat

Omdat ik het vermoeden heb dat het binnenkort meer babypraat zal zijn dan wat anders, nu nog even wat werkpraat. Ik hoop ook dat het de vragen zal beantwoorden van een aantal mensen die zich afvroegen wat ik nu ook weer aan het doen ben.
Ik ben nog steeds onderzoek aan het doen aan de kwalletjes. Het hoofddoel van mijn onderzoek is dan ook nog steeds om uit te zoeken hoe kwalletjes kunnen zien. Er zijn drie redenen waarom dat interessant is: Ten eerste is het gewoon hartstikke gek dat er überhaupt kwalletjes zijn met ogen. Ten tweede is het evolutionair ook heel erg interessant. Kwallen zijn de meest primitieve dieren, na de sponzen dan, en ze hebben nog ogen ook! Als laatste hopen we dat deze dieren simpel genoeg zijn om alles te begrijpen wat er gebeurt tussen het moment dat licht de ogen raakt en er een spier samentrekt om weg te zwemmen. Bij mensen is dat natuurlijk veel moeilijker om allemaal te begrijpen. Vandaar ook dat wij met primitieve dieren beginnen.
Naast onderzoek ben ik ook met onderwijs bezig. Dat houdt in de praktijk in dat ik ongeveer 15 % van mijn tijd met onderwijs bezig ben. Op dit moment heb ik een periode waarin ik druk ben met onderwijs. Volgende week begeleid ik drie practica, en dat vind ik erg leuk. Tijdens het practicum kijken we naar de elektrische responses in de ogen van een kakkerlak. Ik vind het erg leuk om de studenten aan het denken te zetten, zodat niet alleen de experimenten uitvoeren maar ook begrijpen waarom we ze doen. Dat is af en toe wel uitdagend, omdat studenten gewend zijn aan een soort kookboek experimenten, waarin ze in korte tijd een grafiek produceren maar niet echt begrijpen waar de gegevens over gaan.
Het onderwijs is ook een welkome afwisseling op het onderzoek. Het onderzoek vordert namelijk maar moeizaam. Ik probeer met een superdunne naald elektrische metingen te doen in de lichtgevoelige cellen in de oogjes van onze kwalletjes. Er zijn een hoop technische kleine probleempjes op te lossen voordat ik echt resultaten krijg. Om maar even wat aan te geven; de naaldjes die ik gebruik zijn dunner dan de golflengte van het licht. Bij deze onderzoeksmethode werkt het, of niet. In mijn geval werkt het nog niet. Hoewel er wel schot in de zaak zit. Maar, mijn eerste artikel in Lund gaat zeker niet geschreven worden voordat onze kleine is geboren.

Verjaardag & sinterklaas op school

Ik heb een hele fijne, rustige verjaardag gehad. Ik had maar twee andere stellen uitgenodigt (toevallig allebei ook in verwachting... what's on the mind?!) en het was erg gezellig en net genoeg drukte. Verder heb ik veel leuke lieve kaartjes, mailtjes, smsjes en telefoontjes gehad, bedankt!

Ik was er eigenlijk helemaal niet zo met mijn hoofd bij dat ik jarig was en had helemaal niet bedacht dat er nog mensen zouden bellen e.d. dus het was een heerlijke verassing!

Ik heb trouwens van Ronald het eerste seizoen van MacGyver op dvd's gekregen. Vroeger was dat één van mijn favoriete series (ik hou wel van het idealisme en het geknustel wat er volop in voorkomt) en nu kan ik lekker iedere dag op de bank liggend een aflevering kijken, heerlijk!

Gisteren zijn we naar het sinterklaasfeest van de Nederlandse school geweest. Misschien weten jullie nog dat ik vorig jaar daarbij zwarte piet heb gespeeld, maar dit jaar ging dat natuurlijk niet. Dus heeft Ronald het van me overgenomen en ook meteen nog twee Nederlandstalige studenten van hem geregeld die ook wel wilden meedoen als zwarte piet.

Voor Ronald was het een nieuwe ervaring al die kleine kinderen (goede oefening?!) en al die verschillende reacties op hem als zwarte piet. De één begint spontaan te huilen als je naar hem zwaait en de ander probeert op je rug te klimmen... Maar volgens mij heeft hij zich wel vermaakt :-)

Aangezien de slaapkamer nu af is en de rommel uit de kinderkamer is, hier nog twee fototjes van deze kamers:

De kinderkamer is wel een beetje leeg, vooral omdat het bedje voorlopig bij ons op de slaapkamer staat...

Piet Ronald in actie, toevallig werd hij nogal in beslag genomen door de kinderen die ik normaal lesgeef.... Ze vertelden heel schattig aan de piet wie ik was....wij mochten elkaar natuurlijk eigenlijk niet kennen :-)

pakjesavond

Jaja, zelfs in Zweden is de Sint niet stilletjes aan ons huisje voorbijgegaan. Na bijna een week bij de postpiet op een plank te hebben gelegen, kwam er alsnog een pakketje aan bij ons thuis, gevuld met cadeautjes voor zowel Eefje, ukkie, als mij. Op dit moment is de schrijver een beetje misselijk van al het suikergoed, maar het was toch erg lekker om weer eens wat Nederlands snoepgoed te eten. Dank u Sinterklaasje!!
morgen is het weer feest, want dan is Eefje jarig. Eén cadeautje heeft Eefje in ieder geval gehad. Het gat in het plafond van de slaapkamer is gerepareerd, en de muren zijn een heel mooi kleurtje blauw. Nu het bed nog terug verhuizen.....

In Zweden is Sinterklaas pakpapier ook heel bijzonder!!

Ik kon het niet laten om er alvast een stukje van te proeven....

Al 34 weken onderweg...

Hallo allemaal!

Even een update over de zwangerschap, dat gaat ook gewoon door natuurlijk,
Ik ben op dit moment ruim 34 weken zwanger (bijna 8 maanden) en heb nog ongeveer 6, maximaal 8 weken te gaan. Mijn buik en ukkie groeien nu ongeveer 1 cm per week en het wordt met de dag zwaarder.

Ik heb gelukkig geen heel vervelende kwaaltjes en ben nog steeds erg positief en vol zelfvertrouwen. Ben wel heel snel moe, als ik het trappetje bij ons sappartement ben opgelopen moet ik altijd even uitpuffen binnen. Lopen en fietsen gaat op zich nog goed, niet zo snel, maar heuvelopwaarts wil niet zo meer... Verder heb ik last van mijn rug, maar als ik genoeg afwissel van houding en een beetje rondloop gaat het goed.

Ik ben nu 12 kilo aangekomen en nog steeds zit het meeste in mijn buik, hoewel ik nu ook aardig wat vocht vasthoud, wat het duidelijkst merkbaar is in mijn enkels en handen. 's Nachts moet ik nu zo'n 3-4 keer naar de wc, maar verder slaap ik prima. Wat erg fijn is, is dat ukkie 's nachts ook slaapt, heb van hem dan geen last. Overdag is hij des te drukker. Hoewel hij nu veel minder ruimte heeft en al met zijn hoofdje omlaag ligt, is hij nog lekker aan het trappelen en zwaaien. Fascinerend om te voelen en te zien! Ronald kan het nu ook heel goed voelen en soms zie je zelfs van de buitenkant een voetje tegen mijn buikwand duwen! Verder heeft hij ongeveer 3 keer per dag de hik, een heel raar gevoel. Het schijnt normaal te zijn, maar af en toe vind ik het wel sneu als hij alwéer de hik heeft!

We hebben twee weken geleden de tweede en laatste echo gehad. Het was erg leuk om hem weer even te zien. Hij was erg groot en weer druk naar ons aan het zwaaien :-) Hij stak zelfs zijn duim op naar ons! Gelukkig gaat alles, voor zover te zien en te meten is, goed met hem en ze verwachten dat het een flinke jongen wodrt van rond de 4 kilo. ben benieuwd!

Verder zijn we nu bezig met een ouderschapscursus die hier standaard wordt aangeboden. Het gaat daarbij vooral om de bevalling en alles daar omheen. We hebben uitgelegd gekregen hoe het bevallingsproces normaliter verloopt, watvoor pijnbestrijding er mogelijk is en wat wij, Ronald en ik, samen kunnen doen om met de pijn om te gaan. Vandaag zijn we ook bij de velossingsafdeling gaan kijken. Het is hier namelijk standaard dat je in het ziekenhuis bevalt. Die verloskamers zagen er erg interessant en ook prettig uit. Ik zie dat best zitten daar!

Ik ben ook eigenlijk helemaal niet bang voor de bevalling. Ik weet dat het pijn gaat doen, zo is dat nou eenmaal. Maar ik weet ook dat ik daar in goed handen ben en heb vertrouwen in mijzelf om een manier te vinden om ermee om te gaan, samen met Ronald. Bovendien ben ik heel erg nieuwsgierig naar ukkie, hoe hij er uit zal zien en watvoor mensje het is!

Oh ja, speciaal voor Danielle, als reactie op haar reactie; ik zal over een weekje een foto van de kinderkamer maken en op de weblog zetten :-) dat kan nu nog niet, omdat er nu nog wat spullen uit onze slaapkamer in staan. Ze gaan namelijk volgende week het plafond in onze slaapkamer vervangen omdat er stucwerk naar beneden was gekomen (al voordat wij er woonden).

Het is vandaag trouwens echt winter hier! Het sneeuwt en is nu -1 graden celcius, dit weekend schijnt het nog kouder te worden! Ik vind het wel mooi, hou wel van de winter :-)

Twee trotse ouders in spé....

Winter in Dalby!

Verhuisd!

Hallo allemaal!

We zijn ondertussen al even geleden verhuisd, we wonen nu een maandje in ons nieuwe appartement en het bevalt ons erg goed!

We hebben nu twee keer zoveel ruimte als in ons oude appartement en dat merkten we in het begin erg goed. We kunnen nu op dansles in de woonkamer en hebben een slaapkamer waarvan de deur dicht kan én niet te vergeten, een kinderkamer :-) Die laatste is uiteraard al helemaal ingericht en staat te wachten op ukkie..

We hebben ook een veel grotere keuken, waar we samen tegelijkertijd kunnen koken. In onze vorige keuken kon je eigenlijk alleen in je eentje koken omdat je anders met je ellebogen tegen elkaar zat. Nu kunnen we zelfs eten aan de eettafel in de keuken en voeren we lange gesprekken tijdens het natafelen, heerlijk!

Het was wel even wennen dat de supermarkt en de bushalte niet meer op 1 minuut lopen is, maar op 5 minuten fietsen en op de terugweg 10 minuten (voor mij nu dan) heuvelop.

En het uitzicht natuurlijk, in ons oude appartement liep er een voetpad langs ons raam en konden we zwaaien naar iedereen die langsliep. Nu kijken we uit op de gemeenschappelijke tuin, een groot weiland met paarden en daarachter wat boerderijen en een bedrijfje en kunnen we op een heldere dag de turning torso in Malmö en de brug naar Denemarken zien.

Nogmaals, wij zijn erg tevreden op ons nieuwe stekje!

Drukdrukdruk

Hej mensen!

Zo twee dagen voor de verhuizing nog even een berichtje van van mij, Ronald. Ik heb het de laatste tijd wat druk, en 's avonds vaak geen zin meer om achter de computer te zitten. Maar, wees niet ongerust, met mij gaat het goed!
Ik heb zelfs het bezoekje van Kristiaan, drie weken geleden, nog niet vermeld. Kris had even tijd om langs te komen tussen z'n oude en z'n nieuwe baan. Ik heb het zelfs nog voor elkaar gekregen dat Kris mee mocht naar het promotiefeest van een van m'n collega's. Het was een enorm Zweeds feest, er werden heel veel liedjes gezongen, er lag een berg zoetwaterkreeftjes op tafel en na afloop natuurlijk veel drank.

De afgelopen twee weken was ik druk met onderwijs. Ik heb zelf vier dagen een praktikum begeleid waarin we de elektrische eigenschappen van een kikkerzenuw bekijken. Inhoudelijk was het praktikum interessant, maar het was ook erg leuk om te zien dat iedere groep studenten weer anders was. De andere dagen zit ik zelf in de collegebanken. Ik volg nu een internationale cursus die door ons laboratorium georganiseerd wordt. In twee weken (incluus weekenden) behandelen we alle zintuigen in het hele dierenrijk. Naast zicht, reuk, smaak en tast behandelen we ook magnetoreceptie en infraroodvisie. Erg interessant allemaal!

De avonden gebruiken Eefje en ik om ons favoriete TV programma te kijken (NCIS) en verhuisdozen in te pakken. Inmiddels zijn we al zo ver gevorderd dat we aan het camperen zijn in eigen huis.
Verder heeft Eefje heeft haar 'nesteldrang' ingezet om spullen voor ons aanstaande kroost te kopen, wat betekend dat we alle spulletjes al hebben. We zijn er klaar voor!

Nu alleen nog verhuizen......

Ronald

Eefje en ukkie zijn ook klaar voor de verhuizing ;-)

SFI test Eefje

Vandaag heb ik mijn eerste grote Zweedse examen gehad!
Ik ben de afgelopen vijf maanden (uitgezonderd juli) iedere dag naar school gegaan om Zweeds te leren samen met andere immigranten, de cursus heet dan ook SFI= Svenska För Invandrare (Zweeds voor immigranten). Deze cursus wordt door heel Zweden gegeven en geregeld door de overheid.

Ik heb een hele gezellige klas met allemaal mensen in hetzelfde schuitje en van ongeveer dezelfe leeftijd. We zijn begonnen met 25 leerlingen met 25 verschillende nationaliteiten, waardoor ik ook veel over andere culturen leer behalve de Zweedse :-) Nu is het aantal aardig uitgedund want niet iedereen wil doorgaan of ze vinden een baan.

Ik vond het erg fijn om iedere dag een doel te hebben en onder de mensen te zijn. Ik heb er ook een leuk vriendinnen clubje aan over gehouden, met wie ik allerlei feestjes en uitjes heb. Ze komen me bijvoorbeeld volgende week een middag helpen met inpakken en mijn appeltaart opeten :-) Ook hebben we pas een feestje bij iemand thuis gehad tijdens Ramadan, dat betekende o.a. pas na zonsondergang heel veel lekker Indonesisch eten :-)

Toch ben ik nu ook blij dat ik de afsluitende test heb gedaan. Het werd steeds zwaarder te combineren met de zwangerschap, de voorbereidingen voor de verhuizing en de baby. Ik verloor ook steeds meer mijn motivatie om me echt in te zetten voor het Zweeds. Ik ben blij dat ik nu even een pauze heb, maar ik ga zeker na de bevalling en de rustperiode verder op een hoger niveau!

Ik weet nog niet zeker of ik deze test nu heb gehaald, maar het grootste deel, het lezen, begrijpen en luisteren ging erg goed en was erg makkelijk, dat heb ik zeker gehaald. We moesten ook een brief schrijven en dat was erg lastig. Ik vind het normaal al lastig vanwege de grammatica en spelling die je goed moet kennen, maar het was ook een lastig onderwerp. Je moest namelijk een brief schrijven aan de gemeente met ideeën om je woonomgeving te verbeteren.... Ben benieuwd wat ik daarvan gebakken heb... Als ik het schriftelijke deel heb gehaald moet ik alleen nog een gesprek voeren in het Zweeds, dat vind ik nog wel spannend.

Ik wil graag nog verder met Zweeds omdat ik het gewoon leuk vind om Zweeds te leren, omdat ik me daardoor ook steeds meer thuis voel hier en omdat ik over een jaartje, als ons kindje naar de crèche kan, ook wat meer wil werken.

Ik ben trouwens aangenomen als invalkracht bij de Nederlandse school! Ik werkte al 1 middag per week als klassenassistente (vrijwillig) en doe sinds dit schooljaar taaltesten met de kinderen (betaald) en nu val ik ook af en toe in als juf (betaald). Maar ja, hier heb ik geen Zweeds voor nodig, ik moet juist goed op mijn Nederlands letten, wat nu af en toe een beetje slordig wordt ;-)

Tot slot nog even snel een update over mij en ukkie; ukkie groeit nu heel hard, mijn buik is alweer veel groter dan op de laatste foto.. Ik voel hem nu ook heel duidelijk schoppen en soms draaien, hij kan nu ook zo lekker in mijn darmen en blaas schoppen, oef! Ik voel me afgezien van de normale vermoeidheid prima. Ik moet wel goed op mijn rug letten en oefeningen doen want ik voel goed dat die nu meer belast wordt.
Ik ben trouwens gelukkig nog niet zoveel aangekomen, nu ongeveer 8 kilo in 28 weken (=6 maanden). Het zit gelukkig ook vooral in mijn buik, van achter zie je niet dat ik zwanger ben. Hoewel, ben nu wel een beetje een speklaagje op de rest van mijn lichaam aan het aanleggen, maar dat valt ook wel mee. Ben benieuwd wat er nog bijkomt, ik heb begrepen dat je vaak in de laatste twee maanden nog kilos kan aankomen, nou ja, dat zien we dan wel. Ik probeer in ieder geval goed gezond te eten, veel fruit en niet te veel snoep :-)

Oké, even snel een kort stukje schrijven over mijn leventje is niet gelukt, maar hopelijk was het toch te doen om het hele stuk te lezen ;-)

Zwangerschapsupdate

Het is weer tijd voor een zwangerschapsupdate dacht ik zo :-)

We hebben namelijk eindelijk de eerste echo gehad! Het bleek dat er iets mis was gegaan met mijn papieren, maar na wat bellen konden we in ene heel snel terecht.
Gelukkig zit er maar één kindje in mijn buik (twee hadden we wat teveel gevonden) en alles was helemaal goed met hem. Ja, het is een jongetje :-) het was zo duidelijk dat we dat nu wel gewoon vertellen. We vinden het zelf ook fijn om te weten, we waren erg nieuwsgierig en zo kunnen we ons er een beetje op instellen.
Hij was heel erg beweeglijk, lag maar te draaien en te zwaaien, erg leuk om te zien! Verder liggen we mooi op schema, ik was 28 december uitgerekend en aan de hand van de echo is dat nu verschoven naar 30 december.
Ik vond het trouwens wonderbaarlijk om die kleine zo te zien! Ik lag met open mond te kijken. We konden echt alles zien, ieder botje en orgaan en hebben zijn hartje zien kloppen.
Hieronder staat één van de echo foto's, het is vrij duidelijk denk ik. Je ziet links zijn hoofdje en daarboven een armpje en een handje met zijn wijsvinger een beetje uitgestoken.


Ik ben nu bijna 23 weken (iets meer dan 5 maanden) zwanger en mijn buik is al aardig gegroeid. Ik begin het nu ook weer een beetje zwaarder te vinden. Ik word natuurlijk letterlijk zwaarder, maar merk ook dat ukkie veel energie vraagt, waardoor ik wat eerder moe ben. Ik vind het wel heerlijk dat ik hem nu ook duidelijk voel bewegen en ook Ronald kan het voelen als hij zijn hand op mijn buik legt. Het wordt allemaal steeds werkelijker!

Op de foto hieronder kun je zien hoe groot mijn buik nu is.
Dit is een foto van afgelopen weekend toen mijn ouders bij ons waren. Het was erg fijn om ze weer even te zien en ook voor het eerst sinds ik zwanger ben, dus dat vond ik wel bijzonder.
Ze logeerden in een bed en breakfast in Dalby (waar wij binnenkort naartoe gaan verhuizen). De eigenaren van de B&B waren erg vriendelijke en open mensen die ons hebben rondgeleid door het oude centrum en het oude kerkje en kloostertuin die zij onderhouden. Erg interessant en we hebben nu meteen een leuk contact met mensen in onze nieuwe woonplaats.


Dit vind ik zomaar een leuke foto van mij met Ronald en mijn vader :-)

Bäckaskog

Hoi mensen,


Over de zwangerschap zijn jullie inmiddels goed op de hoogte, Eefje heeft er veel over geschreven. Het is langzaamaan een groot deel van allebij ons leven aan het worden, maar de wetenschap gaat ook gewoon door, dus vorige week ben ik een week lang opgesloten in een kasteel samen met zo'n 150 andere wetenschappens.

Het congres ( http://www.iciv.se/ ) werd georganiseerd door onze onderzoeksgroep. Het congres vond plaats in een oud kasteel hier in de provincie. De eigenaars hadden de kasteelschuur omgebouwd tot congreszaal en de mensen die geen praatje hielden konden hun posters er neerzetten. En grappig genoeg werkte dat prima, af en toe werden we afgeleid door een zwaluw die rondvloog in de zaal, maar de enige keer dat we technische problemen hadden zat de hele provincie zonder stroom.

Ik heb een heleboel mensen leren kennen op dit congres, en wat erg meehielp was dat ik aan het werk ben gezet. Ik was om de dag het technische hulpje bij de presentaties, wat inhield dat ik samen met een collega ervoor moest zorgen dat alle filmpjes e.d. in de presentaties werkte. De avond van tevoren moest ik de sprekers opsporen en ervoor zorgen dat hun presentaties op onze computers stonden. Maar, op die manier leer je wel mensen kennen.

Verder was het eten briljant, en er was voldoende tijd om ideeën uit te wisselen. Er was zowieso veel tijd om te integreren. We zaten redelijk ver weg van de omliggende steden, dus mensen moesten wel met elkaar omgaan. En als het even zat waren om over de ogen van invertebraten te kletsen dan vermaakten we ons met een oud vikingspel, kubb.

Het congres had nog wel een staartje. Ik ben na het allerlaatse praatje gestoken door een wesp. Dat was even schrikken, maar nu weet ik wel dat m'n medicijnen werken ;-)

Het kasteel

De geïmproviseerde congreszaal

Kubbspelers

Zwanger in Zweden

Nou, de vakantie is weer voorbij.... Ronald is nu naar een congres voor een week (in Zweden) en ik moet vandaag weer naar school, naar Zweedse les. Ik ben benieuwd hoeveel ik nog weet.. ben natuurlijk wel in Zweden geweest in de vakantie en heb ook wel wat Zweedse gepraat en gelezen, maar niet zoveel als ik eigenlijk had gewild van tevoren. Praten en lezen en schrijven gaat redelijk, maar verstaan vind ik nog erg lastig. Ik wil namelijk graag eind september de eerste grote test doen. Als ik die haal heb ik voor de bevalling dat in ieder geval afgerond en kan ik daarna door met het volgende niveau als ik er weer aan toe ben.

Met mij en ukkie gaat het trouwens goed. Ik begin al een bescheiden buik te krijgen, ben ondertussen bijna vijf maanden zwanger dus dat mag ook wel. Ik heb niet veel last meer van kwaaltjes, hoewel nog niet al het eten er even makkelijk ingaat, soms word ik bij bepaald eten in ene heel misselijk en kan ik even niet verder eten.
Met mijn rug en heup gaat het ook heel veel beter, ik heb bijna geen pijn meer gelukkig. Ik heb in de vakantie nog geprobeerd om een fysiotherapeut te vinden, maar dat bleek onmogelijk omdat bijna iedereen op vakantie was en de anderen het mega druk hadden. Nu heb ik voor a.s. woensdag een afspraak, beetje mosterd na de maaltijd, maar ik ga er sowieso heen om te vragen wat ik kan doen als het weer terug komt en bovendien is het niet hélemaal weg.

Ik ben trouwens eind december uitgerekend, waar ik niet zo heel blij mee ben. December is al zo'n volle maand met feestdagen en ik ben zelf ook nog eens jarig begin december (6 december). Mijn moeder was op dezelfde datum uitgerekend als ik nu ben, dus ukkie kan ook nog op mijn verjaardag komen. Ik zou het niet fijn vinden als ukkie op een feestdag komt omdat ik zelf weet hoe vervelend het is als kind met een feestdag jarig te zijn (minder aandacht voor jou en moeilijk een kinderfeestje te plannen). Maar goed, daar kunnen we niet veel aan doen, ben benieuwd...

Hier in Zweden gaat het wel een beetje anders dan in Nederland. Ik ga sowieso in het ziekenhuis bevallen, dat is hier standaard. Dat vind ik wel okee, er is in ieder geval genoeg hulp aanwezig, ook in geval van complicaties. Verder is er geen kraamzorg, maar blijf ik één of twee dagen in het ziekenhuis om bij te komen en de baby te leren verzorgen.
Ook de controles en testen zijn wat anders. Zo heb ik nu nog geen echo gehad, die krijg ik in week 18-20 (zit nu in 19e week), dus die komt hopelijk binnenkort, heb nog geen bericht ontvangen. In Nederland krijg je die in week 12 en 20, terwijl hier de tweede echo rond week 33 is om te kijken hoe de baby is gegroeit en hoe hij/zij er voor ligt.
We krijgen ook nog een ouderschapscursus, weet nog niet precies wat dat inhoudt, maar dat horen jullie tegen die tijd wel ;-)

Voor nu laat ik alles maar op me afkomen en probeer zoveel mogelijk te genieten van mijn zwangerschap :-)

Vakantie in Lund

Vakantie houden wij dit jaar thuis, waar nog genoeg te ontdekken valt. Bovendien hebben we weer gezellig bezoek vanuit Nederland. Bas is hier een klein weekje geweest, Sander en Annemarie zijn langsgekomen en komende week komen Richard en Danielle.

Met Bas zijn we o.a. naar Falsterbo gereden, een uurtje rijden naar het zuiden vanaf Lund, in het puntje van Zweden. Falsterbo is een idylisch plaatsje aan de kust met mooie witte zandstranden. We hebben daar een paar uur van genoten en zijn ook nog een stukje gaan zwemmen in de zee (koud!!).

Ook zijn we naar het eiland Ven geweest, ruim een half uur rijden naar het Noorden en dan een half uurtje met een veerboot. Ven is erg idylisch maar ook erg toeristisch, hoewel wij dit niet als storend ervaarden. Er mogen geen auto's op het eiland en bijna alle toe risten zie je op gele huurfietsen over het eiland gaan, wij dus ook...

Met Sander en Annemarie zijn we wat dichter bij huis gebleven en zijn o.a. een kijkje gaan nemen bij het natuurgebiedje vlakbij ons toekomstige appartement (als alles goed gaat gaan we in oktober verhuizen) in Dalby, 15 km ten Oosten van Lund.

Eerste bericht huize Petie-Jansen (Eefje)

We hebben besloten samen een weblog te beginnen omdat blijkt dat we allebei niet heel frequent schrijven, maar we het wel leuk vinden af en toe iets van ons te laten horen.

Verder speelt natuurlijk mee dat we in blijde verwachting zijn van een ukkie :-) waar we toch echt sámen voor gezorgd hebben.. Op het moment sjouw ik natuurlijk nog met ukkie rond in mijn buik, en moet ik veel werk doen om ukkie zich te laten ontwikklen en groeien, maar Ronald is zo lief om taken van mij over te nemen waar ik even niet toe in staat ben.

We willen jou met deze weblog op de hoogte houden van ontwikkelingen in de zwangerschap en je kunt hier van ons allebei stukjes lezen (is in ieder geval de bedoeling..). Natuurlijk niet alleen over de zwangerschap, gelukkig doen we ook nog allerlei andere dingen..

Op het moment ben ik ruim 4 maanden zwanger (bijna 17 weken) en in principe gaat het voorspoedig, behalve dat ik veel pijn heb in mijn heup en been doordat, waarschijnlijk, mijn grote beenzenuw enigzins in de beknelling zit door mijn groter wordende baarmoeder. Ik moet nu goed opletten hoe ik beweeg, maar vooral wel rustig bewegen..

Ik ben nu ook echt een buikje aan het krijgen, eindelijk een signaal dat ukkie echt bestaat en groeit! Dat vond ik namelijk wel heel vreemd; ik weet dat ik zwanger ben door de test en ik was erg misselijk en moe, maar we moesten maar geloven dat er ook daadwerkelijk een kindje aan het groeien is in mijn buik..... Gelukkig krijgen we over ongeveer twee weken een echo en kunnen we ukkie ook echt zien!