Na de promotie...

Na de promotie van Ronald stond het leven hier niet stil, hoewel het wel weer even stil was hier op de weblog..

Ronald is op het moment aan het werk als post-doc op zijn oude vakgroep, hij gaat nog een experiment doen met de kwallen en hij is op zoek naar een andere baan. Zijn contract loopt eind april af . Hij heeft een aanvraag gedaan voor een beurs voor een post-doc baan in Kopenhagen, als dit wat wordt zal hij gaan pendelen van hier naar Kopenhagen en blijven we dus in Dalby wonen. Wordt het niets, dan gaat hij iets anders zoeken in Zweden. 

Ik geef nu Nederlandse privéles aan een meisje van vier, ze heeft een Nederlandse moeder en verstaat wel Nederlands, maar praat het bijna niet. Aan mij de taak om haar aan het praten te krijgen (in het Nederlands uiteraard, in het Zweeds kletst ze me al de oren van mijn hoofd). Dit is een leuke uitdaging, ik kan er veel creativiteit in kwijt en het is fijn er even een middag tussenuit te zijn. Verder zorg ik voor Fleur want die is gewoon thuis en 's middags haal ik Nils op en zijn we met z'n drietjes

Hieronder een weergave van onze activiteiten van de afgelopen tijd, met vooral veel foto's! (Als je er op klikt worden ze groter).

In oktober en november zijn we naar Nederland afgereist, eerst voor een Jansen-familiereünie en later
voor een Petie-familiereünie. Het laatste vanwege een wel heel speciale reden; de opa en oma van Ronald waren 60 jaar getrouwd. Hiervoor kwam de hele familie bij.elkaar, zelfs uit Noorwegen en Polen (en Zweden dus..). Voor ons ook erg leuk om iedereen weer te zien en voor Nils erg leuk om met zijn nichtje Isabel en zijn achternichtje Amanda te kunnen spelen. Amanda sprak alleen Noors, maar Zweeds en Noors communiceerde prima samen!

Jansen-reünie

Sinterklaas is ook naar Zweden gekomen, speciaal voor alle Nederlands sprekende kinderen hier :-) Nils was er helemaal op voorbereid, met zijn zwartepietenmuts en zijn tekening voor Sinterklaas. Eenmaal bij Sinterklaas was hij lekker aan het babbelen en wilde vooral overal met zijn neus bovenop staan. En wat vond hij nou het allerleukst? 'Dat de zwarte pieten met pepernoten gingen gooien!' (Thuis mag je nooit met eten gooien...)

             

Sneeuw! En hoe! Een paar dagen achter elkaar viel het met bakken uit de hemel. In het begin allemaal leuk en prachtig, maar op een gegeven moment vond ik het wel genoeg, ik wilde ook nog graag met de auto weg kunnen en hem niet iedere dag moeten uitgraven en krabben. Gelukkig hield het toen op en hebben we de afgelopen week prachtig winterweer gehad met een mooi schoongemaakte weg en voet/fietspad, zodat we ook nog ergens konden komen. Natuurlijk mocht de sneeuwpret niet ontbreken, dus hebben we engeltjes in de sneeuw gemaakt, een witte pieten sneeuwpop en zijn we van de heuvels afgesleed met Nils z'n nieuwe 'snowracer'.

De Lucia viering bij Nils' dagis was weer erg leuk en gezellig. Alleen dat vroege opstaan (we moesten er om 7.15 uur zijn) is wat minder. De kinderen hebben een aantal Lucia- en kerstliedjes gezongen en daarna waren er speciale lucia broodjes en peparkakor (koekjes met de smaak van pepernoten). Nils was al weken die liedjes thuis aan het zingen en vond het allemaal weer erg spannend. Dit jaar had hij een eigen lampje, wat het nóg mooier maakte vond hij.

Diezelfde middag hebben we een kerstboom gekocht in het dorp en naar huis vervoerd, Nils dacht meteen dat het nu kerstmis is en dat hij morgen jarig zou zijn (hij is 2e kerstdag jarig) en werd daar prompt nerveus voor. Gelukkig begreep hij na een rustige uitleg met de kalender erbij dat dat nog eventjes duurt.
Aangezien het heel mooi rustig, maar ijskoud weer was (-10 graden Celcius) heb ik Fleur heel dik ingepakt en ben ik voor het eerst met haar gaan wandelen met de wandelwagen. (Voorheen droegen we haar altijd in de draagdoek buiten, maar ik vond het te koud voor haar gezichtje). Ze moest even wennen, maar daarna viel ze lekker in slaap

Op dit moment is het al een paar dagen aan het dooien, waren we net gewend aan de kou en het witte straatbeeld, verdwijnt het weer. We zijn benieuwd wat de winter verder voor ons in petto heeft.

Promotie

Het blijkt dat alle vaderlijke verplichtingen gewoon doorgaan ná je promotie, maar nu heb ik dan toch een momentje gevonden om jullie op de hoogte te brengen van mijn grote dag.

In augustus heb ik mijn proefschrift laten drukken en vervolgens 'gespijkerd', en op vrijdag 14 september was het tijd voor de eigenlijke promotie. Een promotie in Zweden is vergelijkbaar met een promotie in Nederland, maar toch zijn er een aantal kleine verschillen. Promoties hier zijn een stuk minder formeel en ik had maar 1 opponent. Natuurlijk zijn er dan ook weer kleine verschillen binnen Zweden en binnen de Universiteit, maar bij mij ging het als volgt:

Om 10 uur begon mijn opponent Michael Dickinson met een inleidend praatje over ons vakgebied en mijn onderzoek. Michael werkt aan fruitvliegen, maar de vragen waar hij zich mee bezig houdt zijn vergelijkbaar met die van mij. Hij probeert uit te zoeken hoe fruitvliegen zich met behulp van hun zintuigen door de wereld bewegen en kijkt daarbij hoe de vliegspieren aangestuurd worden en hoe uiteindelijk de luchtstroom over de vleugels is. Waarom fruitvliegjes? Nou, voor fruitvliegjes is er een heel arsenaal aan moleculaire technieken beschikbaar waarmee je uiteindelijk wellicht de genen verantwoordelijk voor het gedrag kunt vinden. Ook al zijn onze vraagstelling vergelijkbaar, voor Michael was dit een introductie in de wereld van de kwallen.

Introductie door Michael

Na deze introductie heb in het kort mijn bevindingen gepresenteerd en de conclusies die ik uit m'n werk trek. De kwalletjes die ik heb bestudeerd gebruiken een soort van straalaandrijving om vooruit te komen. In het kort kun je zeggen dat ik heb ontdekt hoe dit kwalletje zijn ogen gebruikt om de richting van de straalaandrijving te sturen. Verder laat ik ook zien dat ze de zwemsnelheid kunnen regelen door vaker, of minder vaak, hun zwemklok 'leeg te knijpen'.

De eerste slide van mijn presentatie

Na mijn presentatie was het tijd om kritisch ondervraagd te worden door Michael. Op de meeste vragen had ik een antwoord, maar natuurlijk zaten er ook een paar lastige tussen.

Ik werd beoordeeld door een commissie van 3 personen. Er zat 1 oogarts tussen, 1 filosoof en iemand die aan de reukzin van (plaag)insecten werkt. Deze commissie stelde na Michael nog een aantal vragen en als laatste was het publiek aan de beurt. Hierna was de verdediging afgelopen en kwam de commissie bijeen om vervolgens me te feliciteren met het behalen van de doctorstitel. Maar, dit laatste was wel heel erg informeel en vluchtig.

Het goede nieuws wordt gebracht

Gelukkig is er van het feest meer werk gemaakt. Ik heb het eten en drinken besteld en vervolgens hebben m'n collega's voor het vermaak gezorgd. Natuurlijk was ik een aantal keer het lijdend voorwerp :-) Eén van de collegezalen hebben we omgetoverd tot feestzaal, waarbij m'n collega's aan de lampen papieren kwalletjes hebben opgehangen. Natuurlijk was er ook een sånghäfte, een boekje met grappige liedjes over mij of m'n onderzoek. Verder zijn de gasten nog ingedeeld in teams en hebben we, met de enkels aan elkaar vastgebonden, mijn experimenten nagedaan in een levengrote "jellydisco" (dit was de bijnaam die ik gebruikte voor mijn proefopstelling). Ik heb nog geblinddoekt papieren kwallenogen en papieren versies van m'n eigen ogen op de juiste plaats moeten plakken, maar daar bakte ik niet veel van. Mijn begeleider Dan had natuurlijk ook een goed verhaal, wat er mee eindigde dat ik uitgedost in een strakke zebrabroek zat te droog-roeien op een tafeltje terwijl er met felle lampen in m'n ogen werd geschenen... Waarna ik het feest heb afgesloten met een heerlijke dans en springpartij!

P.S. Voor de mensen die erbij waren: als je nog foto's hebt ontvang ik die graag :-)

Het diner. Geheel rechts zit Anders, m'n 2e begeleider

Nils was er ook, samen met Lyra en nog een paar van z'n vriendjes

De wraak van de kwalletjes, of was het vooral Dan...

'Even' een paspoort regelen...

Vorige week zijn we drie dagen naar Stockholm geweest om 'even' een paspoort te regelen voor Fleur.
Als je als Nederlander in het buitenland woont moet je naar een Nederlands consulaat of de Nederlandse ambassade om een nieuw paspoort te regelen. Voor ons is de Nederlandse ambassade in Kopenhagen het dichtst bij (anderhalf uur reizen), maar voor een eerste paspoort konden we daar niet terecht helaas...

Met Nils konden we nog in Malmö terecht en hadden we dat in een middagje voor elkaar. Drie jaar verder blijken de regels verandert te zijn en hebben we andere dure documenten nodig. Dus moesten we een reis naar Stockholm boeken én twee overnachtingen in een hostel.

Op zich ook best leuk, een reisje naar Stockholm.. Nils en ik (en Fleur) waren daar nog niet eerder geweest en we hebben er maar een kleine vakantie van gemaakt.

We gingen met de hogesnelheidstrein, de metro én een veerboot en sliepen in een tot hostel omgebouwde gevangenis. Genoeg reden voor Nils om het allemaal erg fascinerend én spannend te vinden.

Het hostel was erg netjes en leek meer op een hotel dan een jeugdherberg vond ik. Wij hadden één van de grootste kamers (cellen) en een eigen badkamer. Het hostel staat op één van de eilanden van Stockholm, aan de rand van het centrum, maar was heerlijk rustig. Ontbijt kon je reserveren in het naastgelegen restaurant en was één van de meest luxueuze die ik heb meegemaakt, super lekker en veel!

Het hostel

De cellen

 Stockholm vond ik een erg fijne stad, alles netjes en goed geregeld, veel water, veel mooie oude gebouwen en ruim. Bovendien veel leuke winkeltjes, waar we nu geen tijd voor hadden, maar ik zou graag eens teruggaan om lekker te winkelen!

En het paspoort? Dat is hopelijk over een paar weken klaar, voordat we naar Nederland gaan, én wordt opgestuurd!

Hieronder nog wat plaatjes van Stockholm:

Het centrum vanaf het eiland van het hostel

Nils heeft (bijna) alles uitgeprobeerd van het ontbijt!

We zijn nog in een watermuseum geweest, 
waar Nils Dory ontdekte.

Leuke winkels...

Mooie oude gebouwen...

Spijkeren

Zo! Nou is m'n proefschrift eindelijk klaar!

Het is alweer bijna twee weken geleden dat ik mijn proefschrift bij de drukker kon ophalen. We zijn tussendoor ook nog 'even' in Stockholm geweest voor het aanvragen van Fleurs' paspoort, maar daar later meer over.

Nadat ik m'n boekjes gekregen had moest ik meteen een aantal officiële zaken regelen die hier 'spijkeren' (spika) genoemd word. De juiste officiële instanties en bliblioteken moesten voorzien worden van een exemplaar van m'n proefschrift maar ik heb wel degelijk nog een hamer en spijker ter hand genomen.
Het begrip spijkeren stamt nog terug naar Maarten Luther die in 1517 zijn stellingen aan een kerkdeur heeft gespijkerd. Wij hebben voor het spijkeren speciaal twee nostalgische houten deuren in de hal van het biologiegebouw laten plaatsen. Vrijdag 24 augustus heb ik daar een exemplaar van m'n proefschrift aan vastgespijkerd.
Omdat mijn onderzoeksgroep voorheen een eigen gebouw had hebben wij nog een eigen traditie hier aan toegevoegd: 'het schroeven', wat natuurlijk een leuke vertaling naar het Engels opleverd :-) Hier onder staan wat plaatjes van het spijkeren en het schroeven.

Spijkeren: hier hangen proefschriften van de hele biologieafdeling

Schroeven: hier hangen alleen proefschriften van de 'Vision group'

Op vrijdag 14 September ga ik m' proefschrift verdedigen. Ik heb 1 opponent, die ervoor moet zorgen dat mijn bevindingen kritisch doorgelicht worden. M'n opponent komt uit Amerika ( http://www.biology.washington.edu/users/michael-dickinson ) Florian werkt tegenwoordig voor hem en hij is een belangrijke naam in de biologie. Naast de opponent zal er een commissie zijn van drie personen die m'n proefschrift en de verdediging zullen beoordelen.

Ik kijk er naar uit en ik ben er wel een beetje gespannen voor. Interessante combinatie :-)

Bedankt!

Iedereen heel erg bedankt voor alle kaartjes en cadeautjes!
Iedere dag als de postbode komt is het weer feest :-)

Drie weken verder..

Fleur is nu bijna 3 weken oud en het is nog steeds wennen met haar, maar het gaat wel goed.
Ze groeit goed, de borstvoeding ging al snel goed, ik geef haar nu volledige borstvoeding. Ze moest net na de geboorte bijgevoerd worden om er zeker van te zijn dat haar bloedsuiker niet te snel zou dalen. (Door de extra insuline die ze via mij had gehad) Maar daar zijn we nu gelukkig vanaf.
Een week na haar geboorte zat ze al boven haar geboortegewicht, dus dat was prima.

Mijn herstel duurde wat langer dan met Nils. Ik vond de bevalling deze keer prima te doen, de zwaarste weeën en de uiteindelijke bevalling duurden maar 3 uur en toen was ze er al. Maar de twee weken erna vond ik erg zwaar. Ik had veel pijn in mijn bekken, buik en rug en kon nog niet veel meer doen dan vóór de bevalling. De laatste week gaat het weer beter en voel ik mijn energie terugkomen, erg fijn!

We vinden het heerlijk om haar nu bij ons te hebben, ze is een tevreden baby en kijkt al nieuwsgierig de wereld in.

Nils is nog steeds dol op haar, maar heeft het wel moeilijk met de nieuwe situatie. Hij vindt het moeilijk om ons met haar te delen, hij is veel boos op ons. Gelukkig gaat dat steeds beter.

Waar we wel moeite mee hebben is het slaapgebrek, dat waren we even vergeten van Nils... Maar ze slaapt tenminste wel 's nachts, ze drinkt bij mij en dan valt ze makkelijk weer in slaap. Overdag is ze wel een tijdje wakker, dus dat dag-nacht ritme zit er al aardig in.

Natuurlijk is het nog steeds zomer en vorige week zijn we er dan ook op uit geweest en zijn gaan zwemmen (Nils en Ronald..) in een meer met een mooi zandstrand.

Ronald is nog steeds thuis om te helpen en te genieten en hij werkt wanneer hij kan om zijn proefschrift af te maken. Volgende week moet hij het inleveren bij de drukker en dan is het klaar!

Tot slot natuurlijk wat nieuwe foto's:

Fleur is geboren!

Dinsdagavond is ons meisje Fleur geboren. De bavalling werd op dinsdag ingeleid en ging snel en goed. In zeven uur was het gepiept. 

Zowel met Fleur als met Eefje gaat het goed. Van de zwangerschapsdiabetes is Eefje meteen af, dus dat is erg mooi. Verder hebben we de eerste dag op een speciale afdeling van het ziekenhuis doorgebracht omdat ze Eefje en Fleur in de gaten wilde houden vanwege de zwangerschapsdiabetes. 

Nils vind het heerlijk om z'n zusje te knuffelen, zoenen en mee te helpen met van alles nog wat; behavle verschonen, dat stonk toch wel een beetje :-)

Nu zijn we bezig onze draai te vinden met z'n vieren, wat soms nogal wat chaos met zich meebrengt. Maar, we zijn erg blij met hulp van opa en oma Jansen, die hier al drie weken zijn om mee te helpen!

        

Afronding en voorbereiding

Het is vandaag donderdag 5 juli, nog 4 dagen afwachten en dan ben ik uitgerekend..
Dinsdag 10 juli gaat er sowieso iets gebeuren. Vanwege mijn zwangerschapsdiabetes en het feit dat ik nu insuline moet spuiten laten ze me niet over de 40 weken gaan. Dinsdag zal ik dus ingeleid worden, voorzover er niets vanzelf is begonnen..

Laatste dikke buik foto?

Ik had daar eerst dubbele gevoelens over, ik wil ook nog steeds het liefst dat alles op de natuurlijke manier zal beginnen, maar ik ben het zwanger zijn nu ook wel erg zat. Mijn buik is echt enorm en recht naar voren. Zelfs mijn zwangerschapskleding past niet goed meer. Mijn buik is erg zwaar om mee te dragen en ik krijg snel last van bepaalde banden en spieren bij het lopen. Ik kan dus niet zoveel doen. Ik slaap heel slecht 's nachts en probeer dat overdag in te halen met kleine slaapjes. Verder kan ik niet alles eten vanwege mijn bloedsuikerwaardes en moet ik die 7 keer per dag meten en 3 keer per dag insuline spuiten.

Zo, dat was het geklaag over fysiek ongemak, verder gaat het eigenlijk heel goed. Mentaal ben ik kalm en klaar voor de bevalling. Laat maar komen, ik ben benieuwd!

Verder zijn mijn ouders al een tijdje hier om ons te helpen en dat is echt heel erg fijn. Ze logeren in het huis van onze vrienden die tegenover ons wonen in een vrijstaand huis met ruime tuin. Zo zijn ze heerlijk dichtbij en kunnen we lekker in de tuin genieten. Vooral Nils is daar niet weg te slaan.

De titel van dit stukje is afronding en voorbereiding en eigenlijk slaat de voorbereiding op de zwangerschap; de hele zwangerschap is tenslotte een voorbereiding op een nieuw kindje. Natuurlijk gaat de zwangerschap ook over afronding; de afronding van de eerste fase van het nieuwe kindje, haar leven in mijn buik dat bijna voorbij is en haar leven buiten mijn buik gaat bijna beginnen.

Ronald thuis hard aan
het werk

Afronding gaat ook over Ronald. Ronald is namelijk druk bezig met het afronden van zijn 5 jaren projekt; zijn promotie. Toevallig valt dat nu net samen met de bevalling. De bevalling is zijn deadline om het één het ander af te hebben. Niet zo heel handig hebben we ontdekt, vooral omdat we niet weten wanneer de bevalling zal zijn en hij dus veel stress had om alles toch maar zo snel mogelijk af te hebben. Op het moment, zo dicht op de daadwerkelijke bevalling heeft hij ook inderdaad al een groot deel, het belangrijkste deel af. De laatste twee artikelen zijn geschreven en opgestuurd naar tijdschriften en zijn boekje, zijn proefschrift is bijna af. Half september zal hij zijn proefschrift verdedigen.

Voor degenen die zich afvragen wat wij na de promotie van Ronald gaan doen, want wij wonen tenslotte vanwege zijn promotie hier in Zweden, we blijven nog even hier. Ronald is aangesteld als post-doc op zijn huidige werkplek voor nog 8 maanden. Dat betekent geen zwart gat na de promotie en rust voor ons om aan de nieuwe situatie met 2 kinderen te wennen. In die 8 maanden zal hij gaan uitkijken naar een andere post-doc plek, waarschijnlijk in Kopenhagen en/of in Wageningen. Maar dit zijn nog ideeën. Eerst de bevalling en de promotie en dan kijken we verder :-)

We hebben ondertussen ook een
fietskar gekocht zodat we straks met het  hele gezin  met de fiets kunnen.