Na de promotie...

Na de promotie van Ronald stond het leven hier niet stil, hoewel het wel weer even stil was hier op de weblog..

Ronald is op het moment aan het werk als post-doc op zijn oude vakgroep, hij gaat nog een experiment doen met de kwallen en hij is op zoek naar een andere baan. Zijn contract loopt eind april af . Hij heeft een aanvraag gedaan voor een beurs voor een post-doc baan in Kopenhagen, als dit wat wordt zal hij gaan pendelen van hier naar Kopenhagen en blijven we dus in Dalby wonen. Wordt het niets, dan gaat hij iets anders zoeken in Zweden. 

Ik geef nu Nederlandse privéles aan een meisje van vier, ze heeft een Nederlandse moeder en verstaat wel Nederlands, maar praat het bijna niet. Aan mij de taak om haar aan het praten te krijgen (in het Nederlands uiteraard, in het Zweeds kletst ze me al de oren van mijn hoofd). Dit is een leuke uitdaging, ik kan er veel creativiteit in kwijt en het is fijn er even een middag tussenuit te zijn. Verder zorg ik voor Fleur want die is gewoon thuis en 's middags haal ik Nils op en zijn we met z'n drietjes

Hieronder een weergave van onze activiteiten van de afgelopen tijd, met vooral veel foto's! (Als je er op klikt worden ze groter).

In oktober en november zijn we naar Nederland afgereist, eerst voor een Jansen-familiereünie en later
voor een Petie-familiereünie. Het laatste vanwege een wel heel speciale reden; de opa en oma van Ronald waren 60 jaar getrouwd. Hiervoor kwam de hele familie bij.elkaar, zelfs uit Noorwegen en Polen (en Zweden dus..). Voor ons ook erg leuk om iedereen weer te zien en voor Nils erg leuk om met zijn nichtje Isabel en zijn achternichtje Amanda te kunnen spelen. Amanda sprak alleen Noors, maar Zweeds en Noors communiceerde prima samen!

Jansen-reünie

Sinterklaas is ook naar Zweden gekomen, speciaal voor alle Nederlands sprekende kinderen hier :-) Nils was er helemaal op voorbereid, met zijn zwartepietenmuts en zijn tekening voor Sinterklaas. Eenmaal bij Sinterklaas was hij lekker aan het babbelen en wilde vooral overal met zijn neus bovenop staan. En wat vond hij nou het allerleukst? 'Dat de zwarte pieten met pepernoten gingen gooien!' (Thuis mag je nooit met eten gooien...)

             

Sneeuw! En hoe! Een paar dagen achter elkaar viel het met bakken uit de hemel. In het begin allemaal leuk en prachtig, maar op een gegeven moment vond ik het wel genoeg, ik wilde ook nog graag met de auto weg kunnen en hem niet iedere dag moeten uitgraven en krabben. Gelukkig hield het toen op en hebben we de afgelopen week prachtig winterweer gehad met een mooi schoongemaakte weg en voet/fietspad, zodat we ook nog ergens konden komen. Natuurlijk mocht de sneeuwpret niet ontbreken, dus hebben we engeltjes in de sneeuw gemaakt, een witte pieten sneeuwpop en zijn we van de heuvels afgesleed met Nils z'n nieuwe 'snowracer'.

De Lucia viering bij Nils' dagis was weer erg leuk en gezellig. Alleen dat vroege opstaan (we moesten er om 7.15 uur zijn) is wat minder. De kinderen hebben een aantal Lucia- en kerstliedjes gezongen en daarna waren er speciale lucia broodjes en peparkakor (koekjes met de smaak van pepernoten). Nils was al weken die liedjes thuis aan het zingen en vond het allemaal weer erg spannend. Dit jaar had hij een eigen lampje, wat het nóg mooier maakte vond hij.

Diezelfde middag hebben we een kerstboom gekocht in het dorp en naar huis vervoerd, Nils dacht meteen dat het nu kerstmis is en dat hij morgen jarig zou zijn (hij is 2e kerstdag jarig) en werd daar prompt nerveus voor. Gelukkig begreep hij na een rustige uitleg met de kalender erbij dat dat nog eventjes duurt.
Aangezien het heel mooi rustig, maar ijskoud weer was (-10 graden Celcius) heb ik Fleur heel dik ingepakt en ben ik voor het eerst met haar gaan wandelen met de wandelwagen. (Voorheen droegen we haar altijd in de draagdoek buiten, maar ik vond het te koud voor haar gezichtje). Ze moest even wennen, maar daarna viel ze lekker in slaap

Op dit moment is het al een paar dagen aan het dooien, waren we net gewend aan de kou en het witte straatbeeld, verdwijnt het weer. We zijn benieuwd wat de winter verder voor ons in petto heeft.