Nils' eerste verjaardag!

Even wat nostalgie....

Zo verwachten we een ukkie... hoe zal het zijn??

Dan wordt onze spruit geboren... wat heftig was dat!

Maar dan begint het pas; de periode van ontdekken, aanpassen, elkaar leren kennen, slaapgebrek... veel slaapgebrek...., maar natuurlijk ook veel genieten en opnieuw als gezin onze draai zien te vinden.

En dan, zomaar ineens is het een jaar later en vandaag vieren wij dat wij alweer een jaar met z'n drietjes zijn!

HIEP HIEP HOERA!

Sneeuwpret

Zo, ik heb vakantie! Dus, eindelijk weer eens een berichtje van mij (Ronald :-) ). Ik hoorde dat het in Nederland sneeuwt, maar hier in het Noorden sneeuwt het ook goed. Het begon donderdag te sneeuwen en het is telkens maar kort gestopt, om vervolgens weer verder te gaan. Zweden rond de kerst is al hartstikke gezellig, maar met sneeuw word het allemaal nog knusser!

Afgelopen donderdag had ik weer m'n wekelijkse pappamiddag omdat Eefje Nederlands aan het onderwijzen was, toen leek het me een leuk idee om Nils eens 'los te laten' in de sneeuw. Nadat ik 'm goed had ingepakt (ik had zelfs plastic zakjes om z'n wantjes gedaan) liet ik 'm een rondje kruipen in de sneeuw, en hij vermaakte zich best. Hij vond het alleen vervelend dat het zo moeilijk kruipt in zo'n dikke overal...

Vrijdag is er nog een flink pak sneeuw gevallen, en inmiddels ligt er zoveel sneeuw dat Nils kopje onder zou gaan en wij zakken inmiddels tot onze knieën in de sneeuw. Hieronder staan een paar fotootjes als sfeerimpressie. Met de wandelwagen lukt het niet meer zo in de sneeuw, dus we hebben de draagdoek weer eens tevoorschijn gehaald. Dat werkte goed! Zo goed zelfs dat Nils het grootste deel van de wandeling geslapen heeft op m'n rug.






We vinden het erg mooi hier, nu het zo wit is. Maar, als je mooie plaatjes hebt uit Nederland, stuur ze dan vooral door!

Staan is geweldig!

Het is de afgelopen tijd erg stil geweest op onze weblog, maar dat wil niet zeggen dat wij stil hebben gezeten, integendeel!
We hebben familiebezoek gehad van opa en oma Petie en oom Mischa, Ronald is weer op pad geweest voor zijn werk, deze keer naar een 'vision' congres in Finland.
Nils is hard bezig met trainen om te gaan lopen en praten en ik ben lekker bezig, met op de eerste plaats natuurlijk Nils, verder met lesgeven en een cultuurmiddag in het park met de kinderen en ik ben weer mijn freubelhobby aan het oppakken.

Opa en oma Petie zijn een lang weekend komen logeren en hebben lekker kunnen genieten van Nils die hen maar wat interessant vond! Oma heeft Nils 's ochtends zijn ontbijtpapje gegeven en opa schoot plaatje na plaatje van zijn fotogenieke kleinzoon.

Oom Mischa is ook een lang weekend langsgekomen om met zijn neefje te spelen en hem rond te rijden in het park, waarbij Nils lekker in slaap viel :-)


Nils is trouwens nog niet zo eenkennig, dat scheelt veel met de familiebezoekjes. Hij ziet de familie natuurlijk niet zo regelmatig, dus kan nog niet echt aan hen wennen. Gelukkig is hij op het moment alleen in het begin even verlegen, dan kijkt hij weg en kruipt hij weg bij papa of mama. Als hij doorheeft dat het bezoek toch wel erg interessant is en met hem wil spelen, dan gaat hij daar leuk in mee.

Wat hij op dit moment het allerliefst doet is gaan staan. Sinds een paar dagen kan hij zichzelf optrekken tot staan en dat vind hij helemaal geweldig! Hij staat dan zo lang mogelijk, een beetje wiebelend en hupsend tot hij moe is en dan laat hij zich vallen op zijn billen. Vooral in zijn bed vind hij het fijn, ook omdat natuurlijk lekker zacht is om op terug te vallen.


Hij is trouwens nog vooral aan het tijgeren om ergens te komen, maar kruipt nu af en toe ook kleine stukjes, vooral als hij ergens hoger bij wil komen. Wat hij ook heel fanatiek aan het doen is, is kussens en knuffels knuffelen en brabbelen. Hij gaat dan midden in de kamer zitten spelen met een kleedje of en speeltje en tututut en babababat en wawawawat er op los.

Zwemmen doen we ook nog steeds met Nils, hoewel hij het duiken niet leuk vind. Het is nameelijk de bedoeling dat de kinderen op de lange duur zelfstandig onder water kunnen zwemmen. Nils is echter de hele tijd afgeleid en vind alles interessanter dan mama of papa waar hij eigenlijk op moet letten. Als wij dan naar hem toe willen aangeven dat we onder water gaan, dan mist hij dat half en helemaal en verslikt hij zich heel erg. Niet leuk!
Gewoon zwemmen vind hij wel heel erg leuk en zich zelfstandig vasthouden aan de kant is ook leuk. We hebben dan ook besloten om te stoppen met de lessen en gaan een keertje kijken of we in een gewoon zwembad in een peuterbadje met hem terecht kunnen.

Na het zwemmen, op vrrijdagochtend vroeg, is meneertje vaak erg moe en valt in de bus op de terugweg altijd diep in slaap. Ik kan hem dan zo in het fietstoeltje zetten en hij slaapt gewoon verder, makkelijk! Ik fiets dan nog een halfuurtje rond tot hij weer wakker is. We hebben namelijk een goed verend stoeltje en zo slaapt hij als een roosje :-)

Op de momenten dat hij nu thuis slaapt kan ik weer wat meer voor mezelf doen. Sinds kort slaapt hij eindelijk iets langer dan een uur per slaapje en krijg is dus ook echt iets gedaan. Voorheen moest ik hem om het half uur weer in slaap helpen. Hij was dan een beetje wakker geworden en ging meteen recht overeind in zijn bedje zitten (omdat dat zo leuk is..) en kon dan niet meer slapen...
Nu is het nieuwe van het zitten er een beetje af en slaapt hij dus uit zichzelf weer door. Ook 's nachts slaapt hij nu eindelijk regelmatig rond de 5 uur achter elkaar (volgens de boekjes heet dat dan doorslapen..) en dat scheelt enorm voor onze nachtrust! Ik voel me steeds meer uitgerust en helderder worden. De wereld was toch nog aardig wazig met al dat slaapgebrek.
Maar goed, ik ben dus weer wat aan het hobby-en, naast het voorbereiden van lessen en activiteiten voor de Nederlandse school.
Zo heb ik voor de jarige dochter van een vriendin een kussentje gemaakt voor op haar nieuwe grote bed. Het is vaak moeilijk in te schatten wat kinderen van cadeautjes vinden, maar ze sleepte het de hele middag met zich mee, dus volgens mij vond ze het wel leuk :-)

Ronald heeft weer een leuk reisje achter de rug. Hij is vier dagen naar Finland geweest voor een congres over vision; de manier waarop verschillende dieren zien. Het was een kleinschalig congres, zo'n vijftig mensen waren er, waarvan een groot deel van het lab waar Ronald werkt afkomstig was!
Ronald is dol op zonsondergangen, dus bij deze een zonsondergang in het waterrijke Finland:

En tot slot een foto van ons nieuwe hekje, zodat we van onze woonkamer één grote veilige box voor Nils hebben gemaakt. En hoe doe je dat als kat nou als je daar doorheen wilt? Heel simpel! (Maar je moet het wel snel kunnen, als er een meneertje achter je aan zit...)

De vloer hoeft niet meer geveegd te worden en sandalen in Japan.

De vakantie is al een paar weken voorbij voor ons en we zitten weer aardig in ons 'normale' ritme. Hoewel, er is natuurlijk wel het één en ander veranderd. Alles veranderd immers en vooral als je een baby hebt volgen de veranderingen elkaar snel op.

Zo is Nils nu dol op eten. Alles gaat er in en als hij meer wil is het: 'Maestro eten!'

Op dit moment ligt Nils bij mij in de woonkamer de vloer aan te vegen. Hij rolt en tijgert van de ene hoek naar de andere. Niets is veilig voor zijn grijpgrage handjes en we hebben alle spullen tot 50 cm hoogte opgeborgen of vastgezet. Ook de katten en vooral de etensbus van Loekie zijn niet meer veilig. Nils gaat nog niet zo hard dat hij achter de katten aan zit, maar als hij de kans krijgt pakt hij wel Loekie zijn eten af. Nu geef ik de katten dus maar in een andere kamer eten en heeft Nils zijn eigen pringlesbus met gedroogde pasta er in om mee te spelen.

In de vakantie zijn we in Nederland geweest, vooral op bezoek bij de opa's en oma's en hebben we weer wat vrienden gezien. Erg gezellig allemaal.
We hebben meteen van die gelegenheid gebruik gemaakt om wat familieportretten te maken. Hieronder enkele resultaten:

Familie Petie-Jansen inclusief opa's en oma's van beide kanten.

4 generaties mannelijke Petie's!

Alle ooms en achteroom in verrukking...

In Nederland heeft Nils ook zijn eerste tandje gekregen. Zijn tweede kwam door toen we net weer thuis waren.

Ik ben er zelf in die periode een paar dagen tussenuit geweest voor een bijscholing. Ik werk 1 middag in de week als lerares Nederlandse taal en cultuur (groep 3/4) bij een Nederlandse school in Lund. Deze school krijgt subsidie van Nederland, van stichting NOB (Nederlands Onderwijs in het Buitenland) en deze stichting organiseert in de zomer een bijscholing.

Aangezien ik geen onderwijsopleiding heb gevolgd, heb ik een basiscursus gevolgd voor leerkrachten werkzaam in het NTC (Nederlandse Taal en Cultuur) onderwijs.
In mijn groep zaten mensen (vooral vrouwen) die in hetzelfde schuitje zaten en over de hele wereld wonen, van India tot de USA maar ook Portugal, Finland, Frankrijk etc. Het was heel erg leuk om met elkaar te kletsen over de verschillende ervaringen in verschillende landen en ook over de overeenkomsten in de klassen, de kinderen en het onderwijs wat we geven.

Uiteraard heb ik ook erg veel geleerd. Aangezien het een basiscursus was, hebben we veel onderwerpen kort behandeld. Bijvoorbeeld leesonderwijs, woordenschatonderwijs, hoe kun je het cultuuronderwijs invullen, hoe deel je een les in, maar ook heel basaal, wat is leren en wat is een leerkracht.

Ik heb in die paar dagen heerlijk genoten van de mensen om me heen, de luxe van het verblijf in het hotel en ben naar huis gegaan met nieuwe inspiratie en veel nieuwe ideeën voor dit schooljaar.

Terug in Zweden ging Ronald alweer vrij snel op reis voor zijn werk, deze keer naar Japan. Hoezo het andere eind van de wereld? Het doel was om een kwallensoort op te sporen die lijkt op de kwallen waar hij nu mee werkt, dus ook met ogen. Dit is gelukt, meteen de eerste duik hadden ze de kwalletjes gevonden. Het is ze ook gelukt om eitjes mee te nemen naar Zweden en op het moment zijn ze bezig met de kweek.

Verder heeft hij het er ook erg naar zijn zin gehad. Hij kwam thuis met vele verhalen, vooral over de boeiende Japanse cultuur. Zo gingen ze uit eten waarbij de menukaart een interessante verzameling tekeningetjes was en hebben ze maar iets van een foto besteld. Wanneer ze in het onderzoeksstation (waar ze ook verbleven) gingen eten in de kantine, moesten ze hun sandalen uit doen bij de deur en als ze weer weg gingen had iemand hun sandalen netjes andersom gezet zodat ze er zo in konden stappen en weg konden lopen.


Op het laatst was het ook nog even spannend of ze hun vlucht terug gingen halen omdat er een tyfoon langs kwam en ze tijdens die storm vast zaten op het eiland omdat de ferry niet uitvoer.
Uiteindelijk viel het allemaal reuze mee, ging de ferry op tijd weer varen en hebben ze hun vlucht normaal gehaald.
Dit is de korte versie van het Japan-avontuur. Als je de lange versie nog wilt horen zal ik Ronald even porren om ook nog wat te schrijven :-)

Tot slot twee filmpjes van Nils bij babyzwemmen, nog van voor de zomer...

Hobby's

Nils is alweer bijna een half jaar en wordt zo onderhand een echt kereltje, inclusief haar op zijn hoofd! Jawel, zijn haartjes zijn zich aan het vermeerderen! Nu zat ik daar zelf niet over in, dat komt wel dacht ik (en dat klopt natuurlijk ook). Maar er waren toch aardig wat mensen die vroegen waar z'n haar bleef... Natuurlijk is het nog geen enorme bos, hij heeft gewoon fijne kleine heel blonde haartjes nu :-)Hij begint ook echt karakter te tonen. Hij laat nu al merken dat hij dingen zelluf wil doen en duwt je hand weg als je wilt helpen.
Hij probeert alles vast te pakken wat er langs komt of waar hij langskomt. Inclusief de katten, onze haren, neus, deurposten en kledingstukken aan de kapstok. Dit alles moet het liefst uitgebreid onderzocht worden door zijn mond.

Hij kruipt nog niet, maar hupst/schuift wel op zijn rug over het speelkleed en over het bed en rolt alle kanten op om alles te kunnen zien wat er om hem heen gebeurd. En als hij heel fanatiek is ligt hij zomaar opeens per ongeluk van zijn rug op zijn buik...'huh?!' zie je hem dan denken...
Zitten kan hij redelijk goed rechtop, maar hij valt nog wel naar de zijkant om. Als ik in kleermakerszitop de grond zit met hem tussen mijn benen kan hij los zitten, maar anders heeft hij nog ondersteuning nodig.

We dragen hem trouwens nog steeds, maar niet meer zoveel, want ons mannetje weegt onderhand 9 kilo en dat is toch wat teveel om op je borst geplakt te hebben zitten. Ik heb echter flink geoefend op de rugknoop en ik kan hem nu zo onderhand in mijn eentje op mijn rug krijgen en vastknopen. Zo dragen is een stuk minder zwaar en langer vol te houden.

Zo gaan wij iedere ochtend als het redelijk weer is een stukje wandelen met z'n tweetjes. Hij valt dan lekker in slaap en ik kan me even goed bewegen en de mooie plekjes en paadjes in de buurt ontdekken en van genieten. Zo heb ik onder andere een korte route (15 min) naar het bos ontdekt. Heerlijk!

Ronald is ook van de natuur aan het genieten, maar dan anders... Hij heeft zijn groene vingers weer herontdekt en is druk bezig met het kweken van allerlei kruidenplantjes. Natuurlijk gaat hij in het weekend ook mee wandelen en Nils zit dan bij hem op de rug. Maar als het een papa-middag is en mama even alleen op pad is, gaat Nils nog wel eens bij papa op zijn buik om even te kunnen slapen en kan papa lekker hobby-en.


Wat ook een nieuwe hobby van ons is, is babyzwemmen! Helaas is het nu zomerstop, maar na de zomervakantie gaan we hier weer vrolijk mee door met z'n drieën.
Nils vind het ook steeds leuker. In het begin was hij nog wat huiverig voor het water, maar nu spartelt hij er lustig op los en kan met behulp van een zwemband waar hij in hangt, al een stukje zwemmen achter een speeltje aan.
Ik heb het idee dat hij het erg lekker vind om in het water vrij te kunnen bewegen en zelfs al vooruit te komen, wat op het land nog niet lukt.
We leren ook tegelijk Zweedse kinderliedjes, want een aantal oefeningen worden begeleid door een liedje. Nog best lastig, zo op het gehoor een liedje in een andere taal leren en meezingen...

Iedere les gaat één van ons met Nils het water in en de ander geniet op de kant van het schouwspel. Hierboven zit Ronald helemaal rechts op één knie met Nils voor zich.Tot slot, onze laatste nieuwe 'hobby' is Nils vast voedsel voorzetten. Hij is bijna 6 maanden en toonde erg veel interesse in ons eten en probeerde al mee te eten uit ons bord. Ook kauwt hij tegenwoordig op je vinger in plaats van het zuigen wat hij voorheen deed. (Hij heeft nog geen tandjes...)
Dus zijn wij nu enkele dagen bezig met hem stukjes groente, fruit en een enkele broodkorst te geven.
Wij hebben besloten niet aan prakjes te doen, maar volgen de, volgens ons, meer natuurlijke Rapley methode (ook wel Baby-led Weaning genoemd). Dit houdt in dat wij hem vrij grote, makkelijk hanteerbare stukken eten voorleggen die hij zelf kan pakken en in zijn mond kan stoppen. Vervolgens gaat hij er wat op kauwen (en trekt hij allerlei grappige gezichten), soms bijt hij er een stukje af dat er meestal weer snel uitkomt, want goed kauwen en slikken is hij zo dus juist aan het leren.
Soms slikt hij het al toevallig wel door en dan kunnen zijn darmen dus langzaam wennen aan het nieuwe voedsel.
Op deze manier leert hij langzaam en speels zelf te eten.
Voorlopig geef ik ook nog borstvoeding en daana dit eten, zodat hij voldoende voedingsstoffen binnen krijgt.
Hij vind het erg leuk en grijpt gretig naar al het voedsel dat we voor hem leggen. Wij vinden het ook een leuke manier en ook handig omdat hij in principe met ons mee-eet, maar dan zoutloos en voorlopig alleen de groente en fruit. Iedere maand komt er dan ander soort voedsel bij, zoals granen en vlees etc. We hebben een heel schema!

Als het je interesseert, kun je voor meer info kijken op: http://www.borstvoeding.com/voedselintroductie/blw/

Bezoek

Time flies when you're having fun! Dat blijkt maar weer!

Ronald is alweer even geleden alleen naar Nederland op en neer geweest voor een familiebezoekje. Zo is hij onder andere op het werk van Kristiaan langs geweest:

Aangezien we Sander en Annemarie al een hele tijd niet meer hebben gezien en zij ondertussen zijn verhuisd en een eigen huis hebben, moest Ronald dat natuurlijk ook even gaan bekijken:

Ronald is trouwens net als ik een paar weken daarvoor met de trein naar Nederland gegaan. Ik had een treinreis met een aantrekkelijke prijs gevonden en die hebben we allebei uitgeprobeerd. We vonden het echter geen succes. Het is een nachttrein (City Night Line) die in 14 uur van Kopenhagen naar Nederland (Arnhem, Utrecht en Amsterdam) rijdt.
De trein is een oude Duitse trein en wij hadden allebei een slaapstoel gereserveerd in een coupé met 5 andere mensen, wat erg oncomfortabel bleek te zijn. We hebben dan ook allebei nauwelijks geslapen. Voor wat meer geld kun je ook een bed reserveren, maar dan ga je al snel richting vliegprijzen en dat vinden we toch net wat comfortabeler.
We wilden dit ook uit proberen om te kijken of het handig is om met Nils zo naar Nederland te reizen. Er zijn echter geen enkele faciliteiten voor kinderen en je deelt een kleine coupé met andere mensen voor een lange tijd, die ook nog eens proberen te slapen. Wij vinden het dan ook niet geschiktom zo te reizen met Nils. Volgende keer gaan we vliegen met Nils uitproberen...

Dankzij Danielle heeft Loeki nu een speeltje in zijn eigen kleuren!


Een paar weken terug is de oude studenten afdeling van Ronald langs gekomen op kraambezoek:


Dit was een erg gezellig en geslaagd weekend!
Nils was echter onrustig en enigzins van slag, waardoor papa Ronald hier in actie te zien is omdat Nils even niet meer de rust had om goed te drinken bij mama...


Aangezien Nils erg hard groeit en niet meer comfortabel in onze draagzakken past, hebben we een draagdoek aangeschaft. Dit blijkt een doorslaand succes voor beide partijen. Nils kan meer zien dan in de oude draagzakken en dan in de kinderwagen. Bovendien slaapt hij er heerlijk in overdag. Voor ons was het knopen even wennen, maar dat gaat steeds beter. Het draagt voor ons ook veel fijner, omdat de druk beter verdeeld wordt. Geen rug- en schouderpijn meer!
We nemen Nils nu nog makkelijker overal mee naartoe. We gaan regelmatig wandelen en kunnen dan ook offroad en over heuvels en door weilanden gaan. Ook in de stad en de bus zijn we veel mobieler en wendbaarder dan met de kinderwagen. De kinderwagen staat dan ook al een paar weken ongebruikt in de gang...


In het paasweekend zijn de vrienden met wie Ronald een jaar in het bestuur van de roeivereniging Argo in Wageningen heeft gezeten, langsgekomen op kraambezoek. Ook dit was een erg gezellig en geslaagd weekend. Nils ging weer overal mee naartoe natuurlijk:



En dankzij Coen zijn we een paar geweldig leuke gezinsfoto's rijker :-)