Hij drinkt nu ook weer goed, (anders was hij ook niet zo hard gegroeid) hoewel hij helaas ook midden in de nacht nog wil drinken. Wij hebben dus nog gebroken nachten..Maar ja, dat verandert ook wel weer.
Gelukkig neemt Ronald 1 voeding 's nachts over (ik kolf af eerder en hij geeft het met een flesje) zodat we allebei redelijk kunnen slapen.
Ronald gaat sinds vorige week weer naar zijn werk en ik ben dan de hele dag met Nils in de weer. Ronald is erg blij weer aan het werk te zijn en weer Zweeds te kunnen praten (was nogal roestig geworden na ruim een maand bijna alleen maar Nederlands te kletsen), maar hij vind het ook heerlijk om 's avonds bij zijn gezinnetje thuis te komen en dan ook voor Nils te zorgen. (Klik even op de foto hiernaast om mijn twee super mannen duidelijker te zien :-))
Ik heb echt mijn draai moeten vinden thuis nu met Nils. Ik moet natuurlijk om de zoveel uur voeden en wil daarnaast ook nog voor mezelf zorgen, voor de katten en het huishouden. Dat is nog best lastig als zo'n kleintje de hele tijd bij je wil zijn. Ik heb hem nu dan ook tussen de voedingen door in een draagzak zodat hij lekker kan slapen en ik wat dingetjes kan doen. Als ik probeer om hem in zijn bedje te leggen gaat hij namelijk huilen. Alleen 's nachts lukt dat wel, als wij er naast liggen in ons eigen bed.
Ach, het gaat ook prima zo, je moet even wat handigheidjes uitvinden en ik neem het hem niet kwalijk dat hij nog niet alleen wil blijven. Hij heeft tenslotte 9 maanden in mijn buik gezeten en dan is die grote lichte, onbekende wereld ook gewoon eng.
Hij is trouwens wel steeds meer wakker en wil dan vooral vanalles bekijken. Hij houdt er vooral van om onze gezichten te bestuderen. Hij kan je echt aanstaren met die steeds blauwer wordende kijkers van hem. Als je dan heel vrolijk en druk tegen hem gaat praten wil hij nu af en toe glimlachen, maar soms staart hij je alleen maar met een diepe frons aan. Vaak is dit aanstaren ook niet genoeg en wil hij alles om hem heen tegelijk zien. Zijn hoofdje draait dan van de ene naar de andere kant en zijn ogen schieten heen en weer.
Ze doen hier niet aa
Waar ze hier ook niet aan doen is kraambezoek. In de eerste paar weken hebben we alleen bezoek uit Nederland (oom Kristiaan en tante Eveline) of van Nederlanders hier gehad, ondanks verschillende uitnodigingen aan Zweedse en internationale vrienden van ons. Het is hier de gewoonte om de ouders een aantal weken (maanden?) met rust te laten en je collega's komen niet op bezoek, maar jij komt op bezoek met de baby op het werk. Zo zijn wij dus ook langsgegaan met Nils bij Ronald op zijn werk en ook bij mijn werk bij de Nederlandse school. Natuurlijk hebben we wel beschuit met muisjes meegenomen (geînporteerd uiteraard) en de Zweden vonden dat fascinerend en gelukkig ook lekker.
Tot slot nog even over zijn naam, want daar was wat verwarring over. Hij heet dus Nils Jansen Petie. Waarbij Petie zijn achternaam is en Jansen zijn middennaam aangezien ze hier niet aan dubbele achternamen doen. Een middennaam is iets wat in Nederland niet bestaat, het is niet een tweede voornaam o.i.d. Maar aangezien wij niet getrouwd zijn, vond ik het prima dat Nils Petie heet van zijn achternaam, maar omdat ik dan weer geen link heb met hem wat betreft naam, hebben we het zo opgelost.