Hij is enorm gegroeit en is al een druk mannetje aan het worden. Vier dagen geleden, met de laatste controle woog hij 5470 gram en was 58 cm lang! (1630 gram aangekomen en 7 cm gegroeid in 6 weken!) Wij vinden hem al erg groot, maar we hebben ook weinig vergelijkingsmateriaal.. Hij draagt in ieder geval al kleertjes maat 62, die eigenlijk voor babies van 2-4 maanden oud zijn, dus ik vind hem groot voor zijn leeftijd!Hij drinkt nu ook weer goed, (anders was hij ook niet zo hard gegroeid) hoewel hij helaas ook midden in de nacht nog wil drinken. Wij hebben dus nog gebroken nachten..Maar ja, dat verandert ook wel weer.
Gelukkig neemt Ronald 1 voeding 's nachts over (ik kolf af eerder en hij geeft het met een flesje) zodat we allebei redelijk kunnen slapen.
Ronald gaat sinds vorige week weer naar zijn werk en ik ben dan de hele dag met Nils in de weer. Ronald is erg blij weer aan het werk te zijn en weer Zweeds te kunnen praten (was nogal roestig geworden na ruim een maand bijna alleen maar Nederlands te kletsen), maar hij vind het ook heerlijk om 's avonds bij zijn gezinnetje thuis te komen en dan ook voor Nils te zorgen. (Klik even op de foto hiernaast om mijn twee super mannen duidelijker te zien :-))
Ik heb echt mijn draai moeten vinden thuis nu met Nils. Ik moet natuurlijk om de zoveel uur voeden en wil daarnaast ook nog voor mezelf zorgen, voor de katten en het huishouden. Dat is nog best lastig als zo'n kleintje de hele tijd bij je wil zijn. Ik heb hem nu dan ook tussen de voedingen door in een draagzak zodat hij lekker kan slapen en ik wat dingetjes kan doen. Als ik probeer om hem in zijn bedje te leggen gaat hij namelijk huilen. Alleen 's nachts lukt dat wel, als wij er naast liggen in ons eigen bed.
Ach, het gaat ook prima zo, je moet even wat handigheidjes uitvinden en ik neem het hem niet kwalijk dat hij nog niet alleen wil blijven. Hij heeft tenslotte 9 maanden in mijn buik gezeten en dan is die grote lichte, onbekende wereld ook gewoon eng.
Hij is trouwens wel steeds meer wakker en wil dan vooral vanalles bekijken. Hij houdt er vooral van om onze gezichten te bestuderen. Hij kan je echt aanstaren met die steeds blauwer wordende kijkers van hem. Als je dan heel vrolijk en druk tegen hem gaat praten wil hij nu af en toe glimlachen, maar soms staart hij je alleen maar met een diepe frons aan. Vaak is dit aanstaren ook niet genoeg en wil hij alles om hem heen tegelijk zien. Zijn hoofdje draait dan van de ene naar de andere kant en zijn ogen schieten heen en weer.
Ze doen hier niet aa
n boxen, nergens te krijgen, dus hebben we een groot speelkleed met een boog met speeltjes erboven in de kinderkamer. Nils vind het ook leuk om daar op te liggen en alles te bekijken. Grijpen doet hij nog niet, dus nu blijft het nog bij bestuderen. Ook oefenen we met hem om zijn hoofd op te tillen. We leggen hem regelmatig op zijn buik op het speelkleed en hij doet dan zijn uiterste best om zijn hoofd op te tillen en zo nog meer te kunnen zien, maar dan nu vanuit een ander perspectief.
Waar ze hier ook niet aan doen is kraambezoek. In de eerste paar weken hebben we alleen bezoek uit Nederland (oom Kristiaan en tante Eveline) of van Nederlanders hier gehad, ondanks verschillende uitnodigingen aan Zweedse en internationale vrienden van ons. Het is hier de gewoonte om de ouders een aantal weken (maanden?) met rust te laten en je collega's komen niet op bezoek, maar jij komt op bezoek met de baby op het werk. Zo zijn wij dus ook langsgegaan met Nils bij Ronald op zijn werk en ook bij mijn werk bij de Nederlandse school. Natuurlijk hebben we wel beschuit met muisjes meegenomen (geînporteerd uiteraard) en de Zweden vonden dat fascinerend en gelukkig ook lekker.
Tot slot nog even over zijn naam, want daar was wat verwarring over. Hij heet dus Nils Jansen Petie. Waarbij Petie zijn achternaam is en Jansen zijn middennaam aangezien ze hier niet aan dubbele achternamen doen. Een middennaam is iets wat in Nederland niet bestaat, het is niet een tweede voornaam o.i.d. Maar aangezien wij niet getrouwd zijn, vond ik het prima dat Nils Petie heet van zijn achternaam, maar omdat ik dan weer geen link heb met hem wat betreft naam, hebben we het zo opgelost.
5 comments:
Hey Eefje,
Wat een verrassing!?!! Ik was een hele tijd niet op je blog geweest en nu ineens een kleine Nils. Wat een schattig mannetje! Ik krijg spontaan zin om lang te komen. Hier alles goed, nog 2 maanden afstuderen en dan aan het werk. Hopelijk in de buuurt van Zeeland, want dan kan ik met Eddo samen gaan wonen. Later meer, waarschijnlijk in de vorm van een kaartje. Liefs, Hilde.
Hey Eefje en Ronald!
Het blijft leuk steeds weer nieuwe fotootjes te zien van kleine grote Nils! Wat een geweldige superman-outfits zeg! Echt heel grappig.
Ik ben heel erg benieuwd hoe het Eefje bevalt om een paar dagen zonder Nils te moeten! Maar gelukkig heb je hier dan voldoende afleiding.
Tot snel!!!
Liefs, Soez
Grappig dat kleine superman shirtje! Waar had je die vandaan? Ik heb nu ook een Nils in mijn klas zitten (net een nieuwe groep), maar dat spreek je natuurlijk (het zou een keer makkelijk zijn) wel uit met een i en niet een ie.
groetjes Annemarie
Hoi Ronald en Eefje,
Van Harte gefeliciteerd met Nils! Goed om te lezen dat alles goed gaat, en inderdaad een ritme vinden is lastig en behoorlijk vermoeiend.
Weet je wat kan helpen als hij niet in zijn eigen bedje wil, een t-shirt van jezelf in zijn bedje leggen en hem daar opleggen, dan zit jou geur daar nl. aan. Dat hielp erg goed bij Simeon. Die vond het de 1e weken ook lastig om alleen in bedje te liggen , helemaal s;nachts, maar nu gaat het veel beter. Daarnaast hebben we een nachtlampje waardoor het niet helemaal donker is als hij wakker wordt
Voor de rest met ons alles goed, Amelie alweer twee en klets de oren van ons hoofd, en Simeon 4 maanden, het is een beer van een vent met z'n 8 kilo en maat 74. Het wordt een echte Marcus.
Veel geluk
Liefs Marleen, Marcus, Amelie en Simeon
p.s Freggel is verschrikkelijk lief voor beide kinderen.
Hey meis!! Wat super om te lezen dat het met Nils weer beter gaat, dat je ventje weer lekker gaat werk en en het naar zijn zin heeft, maar ook dat jij je draai weer een beetje hebt gevonden in deze nieuwe situatie. Ziet er goed uit hoor! Erg leuk.
Hier in Nederlnad begint héél langzaam de lente zijn intrede te doen. EINDELIJK!!
Sinds januari mag in mij officieel Bachelor (figuurlijk ;)) Sociaal Pedagogisch Hulpverlener noemen. Ben gewoon geslaagd!! Haha. Misschien in september met een nieuwe opleiding starten: Equitherapie. Therapie met paarden, vóór mensen. :)
Hele dikke kus en knuf!!
Zosja.
Post a Comment