De eerste tijd met Nils

Allereest willen we iedereen heel erg bedanken voor de leuke enthousiaste en lieve reacties n.a.v. de geboorte van Nils! We zijn bedolven onder de kaartjes, smsjes, mailtjes, pakjes en reacties op de weblog, echt super dat jullie zo met ons meeleven! Bedankt!

De eerste twee weken met Nils waren leuk, zwaar, spannend, vermoeiend, kortom ons leven stond helemaal op z'n kop.

Na de bevalling en de nacht in het ziekenhuis zijn we voor drie dagen naar het patienthotel gegaan. Hier mocht Ronald ook blijven slapen en was het lekker relaxt. Het is een echt hotel, met restaurant en schoonmakers e.d., dus we hoefden zelf helemaal niets huishoudelijks te doen. Extra is dat er barnmorskas (verloskundigen) en verpleegsters rondlopen die je om hulp kunt vragen en die regelmatig langskomen om te checken of alles goed gaat, vooral met mama en de baby. Ook zijn er een gehoortest en een bloedtest (vergelijkbaar met de hielprik in Nl) gedaan bij Nils, waar hij goed uit kwam.

Ik was na de bevalling doodmoe, had spierpijn en voelde me erg beurs. Ook ben ik gehecht, maar daar heb ik gelukkig weinig last van gehad. Ik was sowieso vrij snel weer op de been en fysiek ben ik ook snel hersteld. Op dit moment heb ik alleen nog last van mijn bekkenbodemspieren en bekkenspieren, die allemaal nogal zijn uitgerekt natuurlijk en dat duurt wat langer om te herstellen. Ook heb ik nog wel een buikje, mijn buik was op het einde ook echt gigantisch! Dus dat duurt ook nog wel even voordat dat weer enigzins normaal is (helemaal de oude word ik natuurlijk niet meer, maar dat is niet erg, we hebben er iets erg moois voor terug gekregen!)

Toen we na drie dagen in het patienthotel naar huis mochten hebben ze Nils gewogen en bleek dat hij iets te veel was afgevallen en daarom moesten we de dag erna weer terug komen om hem nogmaals te wegen.
Helaas is het toen bergafwaarts gegaan met de borstvoeding en was hij de dag erna nog meer afgevallen, wat gevaarlijk werd... Toen hebben we gelukkig extra hulp gekregen bij de borstvoeding en zijn we hem gaan bijvoeden met de fles. Die eerste week zijn we uiteindelijk iedere dag naar het ziekenhuis geweest voor extra controles en hulp en daarna ging het gelukkig weer veel beter.
Nils is in die week zoveel aangekomen dat hij bij de laatste weging (vorige week maandag) nog maar 100 gr onder zijn geboortegewicht zat. Dat was heel erg goed!

Op dit moment gaat de borstvoeding goed en trek ik het ook allemaal veel beter. Ik was die eerste week alleen maar moe en gefrustreerd en kon maar moeilijk genieten van Nils. Nu krijg ik veel meer slaap en drinkt Nils goed. Wel heeft hij nog om de drie a vier uur honger, ook 's nachts, en een voeding duurt ongeveer drie kwartier tot een uur (inclusief luier verschonen), dus het is een hele klus om hem tevreden te houden! Maar gelukkig kan ik er nu veel meer van genieten.

Naast drinken en poepen en plassen natuurlijk, slaapt hij vooral. Daarom hebben we ook nog maar sporadisch een foto kunnen maken van hem met zijn ogen open... Overdag hebben we hem de hele dag lekker bij ons. We dragen hem rond op onze arm, of we doen hem in een draagzak om onze handen vrij te hebben en tegelijkertijd hem nog wel lekker bij ons te hebben. We hebben de luxe dat we uit twee draagzakken kunnen kiezen. De ene is wat complexer en die gebruiken we vooral tijdens een familiewandelingetje buiten. De andere gebruiken we vooral binnenshuis en daar kunnen we hem makkelijk in en uit halen.

Helaas heeft hij de afgelopen paar dagen last gekregen van darmkrampen, dit is vrij normaal in de eerste weken,maar wel sneu om te zien. Hij heeft echt pijn in zijn buik en trekt dan zo'n verwrongen gezichtje en huilt en wij kunnen weinig tot niets voor hem doen. We proberen hem zoveel mogelijk boertjes te laten doen tussen het drinken door, zodat hij niet teveel lucht in zijn darmen krijgt. Dit lijkt een beetje te helpen, maar verder moet hij er zelf doorheen en kunnen we hem alleen zoveel mogelijk troosten. Het schijnt na een aantal weken vanzelf weer over te gaan.

Hoewel we ver weg van de opa´s en oma´s wonen, stonden ze gelukkig nog vrij snel op de stoep. Opa en oma Jansen waren er toevalligerwijs van begin af aan bij en hebben ons toen ook heel erg geholpen met praktische zaken in die eerste week. Afgelopen weekend waren opa en oma Petie op bezoek om hun kleinzoon te bewonderen, wat ook erg gezellig was.


Nu zijn we vooral heel benieuwd hoe Nils zich en wij als gezinnetje ons verder ontwikkelen :-)
Als je trouwens langs wilt komen om onze nieuwe telg te ontmoeten, ben je van harte welkom! Bel of mail wel eerst even, want er zijn aardig wat mensen die al hebben aangegeven deze kant op te willen komen en dan kunnen we alles een beetje plannen.