Nils på dagis....

Vandaag is Nils voor het eerst naar de dagis (ofwel het kinderdagverblijf) geweest. Wij vonden het allemaal erg spannend, hoe zou Nils het vinden?

Het weer maakte het nog wat spannender, want het sneeuwde weer flink vanmiddag en er was nog geen sneeuwschuiver in zicht geweest (normaal gesproken zijn ze daar heel vlot mee en is de weg goed begaanbaar, hoeveel sneeuw er ook valt).
Aangezien wij geen auto hebben, ik dus op de fiets moest, en de dagis aan de andere kant van Dalby op een redelijk steile heuvel ligt, was het flink aanpoten voor mama... Nils zat het rustig te bekijken vanuit zijn stoeltje achterop en vond het allemaal prima.

Uiteindelijk toch aangekomen bij de dagis (al puffend...) bleek Nils zich snel op zijn gemak te voelen en zeer geïnteresseerd in zijn nieuwe omgeving en de andere kinderen.
Hij zit in een vaste groep van 8 kinderen van 1 t/m 3 jaar. Er is nog een meisje dat volgens mij een paar maanden ouder is en de anderen zijn flink wat ouder. In februari komt er een nieuw jongetje van 1 bij.

Deze dagis is een montessori förskolan (voor-school in het Nederlands, een soort kinderdagverblijf dus, maar iets schoolser) en hebben wij ook specifiek hierom uitgezocht voor Nils.
In het kort komt Montessori er op neer dat de kinderen worden gestimuleerd om alles zelf te ontdekken en te doen, het is gericht op het individu, wat ieder specifiek kind nodig heeft. Er wordt meer gekeken naar de ontwikklingsfase waar het kind in zit dan de leeftijd. Hierdoor zijn er ook groepen van gemixte leeftijden (ook op de 'echte' school).

Wat wij helemaal geweldig vinden aan deze dagis is dat alles, maar dan ook alles op kinderformaat en kinderhoogte is, van de inie minie stoeltjes en tafeltjes, tot de hoogte van de ramen en plafond en de glaasjes, dienbladen en afwasteiltjes aan toe. Ze hebben zelfs een volledig functionerende (veilige) kinderkeuken. De kinderen kunnen zo hun eigen eten maken. Als ik daar rond loop voel ik mij een reus in een kabouterland, maar voor de kinderen is het prachtig.

Uiteindelijk zijn we daar ruim een uur gebleven. Ik zat tijdens dat uur rustig in een hoekje me nergens mee te bemoeien, de veilige haven te zijn, en Nils was lekker aan het rondscharrelen met de leidsters en andere kinderen. Nils is een paar keer breed lachend naar me toegekomen om daarna weer vrolijk verder te spelen, dat zat dus wel goed.
Morgen is het de beurt aan papa en vrijdag ben ik er weer bij. Volgende week maandagochtend gaat hij dan voor het eerst helemaal alleen naar binnen en haal ik hem na een uur weer op, dat wordt weer spannend!