Promotie

Het blijkt dat alle vaderlijke verplichtingen gewoon doorgaan ná je promotie, maar nu heb ik dan toch een momentje gevonden om jullie op de hoogte te brengen van mijn grote dag.

In augustus heb ik mijn proefschrift laten drukken en vervolgens 'gespijkerd', en op vrijdag 14 september was het tijd voor de eigenlijke promotie. Een promotie in Zweden is vergelijkbaar met een promotie in Nederland, maar toch zijn er een aantal kleine verschillen. Promoties hier zijn een stuk minder formeel en ik had maar 1 opponent. Natuurlijk zijn er dan ook weer kleine verschillen binnen Zweden en binnen de Universiteit, maar bij mij ging het als volgt:

Om 10 uur begon mijn opponent Michael Dickinson met een inleidend praatje over ons vakgebied en mijn onderzoek. Michael werkt aan fruitvliegen, maar de vragen waar hij zich mee bezig houdt zijn vergelijkbaar met die van mij. Hij probeert uit te zoeken hoe fruitvliegen zich met behulp van hun zintuigen door de wereld bewegen en kijkt daarbij hoe de vliegspieren aangestuurd worden en hoe uiteindelijk de luchtstroom over de vleugels is. Waarom fruitvliegjes? Nou, voor fruitvliegjes is er een heel arsenaal aan moleculaire technieken beschikbaar waarmee je uiteindelijk wellicht de genen verantwoordelijk voor het gedrag kunt vinden. Ook al zijn onze vraagstelling vergelijkbaar, voor Michael was dit een introductie in de wereld van de kwallen.

Introductie door Michael

Na deze introductie heb in het kort mijn bevindingen gepresenteerd en de conclusies die ik uit m'n werk trek. De kwalletjes die ik heb bestudeerd gebruiken een soort van straalaandrijving om vooruit te komen. In het kort kun je zeggen dat ik heb ontdekt hoe dit kwalletje zijn ogen gebruikt om de richting van de straalaandrijving te sturen. Verder laat ik ook zien dat ze de zwemsnelheid kunnen regelen door vaker, of minder vaak, hun zwemklok 'leeg te knijpen'.

De eerste slide van mijn presentatie

Na mijn presentatie was het tijd om kritisch ondervraagd te worden door Michael. Op de meeste vragen had ik een antwoord, maar natuurlijk zaten er ook een paar lastige tussen.

Ik werd beoordeeld door een commissie van 3 personen. Er zat 1 oogarts tussen, 1 filosoof en iemand die aan de reukzin van (plaag)insecten werkt. Deze commissie stelde na Michael nog een aantal vragen en als laatste was het publiek aan de beurt. Hierna was de verdediging afgelopen en kwam de commissie bijeen om vervolgens me te feliciteren met het behalen van de doctorstitel. Maar, dit laatste was wel heel erg informeel en vluchtig.

Het goede nieuws wordt gebracht

Gelukkig is er van het feest meer werk gemaakt. Ik heb het eten en drinken besteld en vervolgens hebben m'n collega's voor het vermaak gezorgd. Natuurlijk was ik een aantal keer het lijdend voorwerp :-) Eén van de collegezalen hebben we omgetoverd tot feestzaal, waarbij m'n collega's aan de lampen papieren kwalletjes hebben opgehangen. Natuurlijk was er ook een sånghäfte, een boekje met grappige liedjes over mij of m'n onderzoek. Verder zijn de gasten nog ingedeeld in teams en hebben we, met de enkels aan elkaar vastgebonden, mijn experimenten nagedaan in een levengrote "jellydisco" (dit was de bijnaam die ik gebruikte voor mijn proefopstelling). Ik heb nog geblinddoekt papieren kwallenogen en papieren versies van m'n eigen ogen op de juiste plaats moeten plakken, maar daar bakte ik niet veel van. Mijn begeleider Dan had natuurlijk ook een goed verhaal, wat er mee eindigde dat ik uitgedost in een strakke zebrabroek zat te droog-roeien op een tafeltje terwijl er met felle lampen in m'n ogen werd geschenen... Waarna ik het feest heb afgesloten met een heerlijke dans en springpartij!

P.S. Voor de mensen die erbij waren: als je nog foto's hebt ontvang ik die graag :-)

Het diner. Geheel rechts zit Anders, m'n 2e begeleider

Nils was er ook, samen met Lyra en nog een paar van z'n vriendjes

De wraak van de kwalletjes, of was het vooral Dan...